دموتكس هانوفر برای ايرانيان؛ شايد وقتی ديگر

دموتكس هانوفر سال گذشته يك تراژدی غم انگيز برای اغلب شركت‌های ايرانی بود چه آنهايی كه به صراحت نگرانی‌ها و ابهامات خود را اعلام كردند و چه آن‌هايی كه به خاطر خرج دلارهای زبان بسته پشيمان بودند اما سعی كردند حفظ ظاهر كنند و بگويند نمايشگاه خوبی بود.

در اينكه نمايشگاه دموتكس ماهيتا رويدادی منحصر به فرد و بسيار مهم برای تمام شركت‌های فرش و كفپوش دنيا و البته ايران است شكی نيست اما همانطور كه هيچ كار ما در ايران با بقيه دنيا و استانداردهای رايج آن همخوانی ندارد همه ما در گوشه‌ای از ذهن خود در مورد اينكه دموتكس با توجه به شرايط فعلي چه جايگاهی براي توليدكننده ايرانی دارد با ابهاماتی روبرو هستيم.

بحث اول تحريم‌ها و مشكلات بانكی است. اغلب شركت‌های ايرانی حاضر در نمايشگاه تنها به مشتريان قديمی خود دل خوش دارند تا با ملاقات آن‌ها در اين رويداد بتواند به هر زحمتی شده روابط تجاري خود را با وجود وضعيت تحريم‌ها و اوضاع سياسی و البته جديدا ويروس كرونا زنده و سرپا نگه دارند و اميد به يافتن مشتری جديد كم است و اگر هم مشتری‌ای مايل به همكاری باشد شرايط خاص خود را دارد كه قطعا با فشار مضاعف بر روی شانه‌های توليد كننده همراه است

بحث دوم عدم صدور ويزای آسان برای ايرانيان است كه سال گذشته حتي برای غرفه گذاران نيز به درستي صادر نشد و هر شركتی حداقل يك يا چند نيروی خود را به دليل عدم صدور يا صدور دير هنگام ويزا در بخشی يا كل نمايشگاه در اختيار نداشت. به نظر می‌رسد امسال نيز اين مساله با توجه به بيماری كرونا و اعلام ايران به عنوان يكی از كانون‌های اصلی پاندمی شديدتر هم بشود.