رکود بازار همچنان بزرگترین مشکل واحدهای نساجی است
رییس هیات‌مدیره انجمن نساجی ایران مهم‌ترین و بزرگترین مشکل واحدهای نساجی را رکود در بازار فروش محصولات تولیدی اعلام کرد و در این‌باره به صمت گفت: با توجه به تسهیلاتی که دولت برای به ظرفیت رساندن واحدهای راکد و نیمه‌فعال درنظر گرفته، تاکنون تعداد قابل توجهی از واحدهای تولید محصولات نساجی نیز برای بهره‌مندی از این تسهیلات اقدام به ثبت‌نام در سایت بهین‌یاب کرده‌اند که امید است با دریافت این تسهیلات، شاهد رونق در خط تولید آنها باشیم.
محمدمروج‌حسینی با اشاره به اینکه رونق بخشیدن به بازار فروش محصول تولیدی در واحدهای تولیدی نساجی کشور نیازمند تحریک بازار از سوی دولت است، افزود: در شرایط کنونی که این واحدها با مشکل رکود در بازار فروش مواجه هستند در صورتی که این مشکل برطرف نشود، به حتم تزریق نقدینگی نمی‌تواند سبب رونق خط تولید آنها شود. به همین منظور وظیفه بازاریابی و بازارسازی محصول مستقیم بر عهده دولت است و بخش خصوصی توان انجام این کار را ندارد. وی با اشاره به اینکه تاکنون برای رفع بخشی از این مشکلات تلاش‌هایی شده تا با توسعه صادرات محصولات تولیدی در واحدهای صنعت مشکل رکود در بازار فروش کم شود، افزود: تا زمانی که مشکلات رکود داخلی در زمینه صنایع نساجی همچنان ادامه داشته باشد، به حتم مشکلات واحدهای تولیدی صنعت نساجی نیز ادامه خواهد داشت. به عبارتی این دو وابسته به یکدیگر هستند و نمی‌توان مشکل بخشی را حل کرد باید مشکلات این صنعت به‌طور کلی در تمام بخش‌ها برطرف شود. این مقام مسئول در انجمن نساجی ایران با تاکید بر اینکه باید در زمینه مصرف محصولات تولیدی کشور به‌ویژه صنایع نساجی در میان اقشار مختلف جامعه فرهنگ‌سازی لازم شود، ابراز کرد: در بیشتر موارد، محصول تولیدی داخل به نسبت کالاهای وارداتی از کیفیت بالاتر برخوردار است، اما متاسفانه به دلیل فرهنگ اشتباهی که اکنون وجود دارد، تولید داخلی توان رقابتی خود را با محصولات وارداتی که از مبادی قانونی و قاچاق وارد کشور می‌شود از دست داده است. فرهنگی که عمده متقاضیان در این زمینه دارند این است که محصولات خارجی باکیفیت‌تر از تولیدات داخلی است. هر چند برخی از کشورها محصولات باکیفیت‌تری دارند اما باید درنظر داشت که صرف خارجی بودن معیار مناسبی برای ارزیابی کیفیت نیست. وی افزود: البته گفتنی است تعدادی از واحدهای داخلی برای اینکه بازار خود را از دست ندهند اقدام به عرضه محصول با نشان(برند)های وارداتی می‌کنند که در صورت ادامه این روند به حتم به صنعت نساجی آسیب‌های جبران‌ناپذیری وارد خواهد شد. وی تصریح کرد: بسیاری از عامل‌ها هستند که در ایجاد فرهنگ استفاده از کالای داخلی می‌توانند تا حدود زیادی تاثیر مثبت داشته باشد. البته در این میان واحدهای تولیدی صنایع نساجی نیز باید با بالا بردن سطح کیفیت محصولات تولیدی، زمینه رقابت محصول داخلی با کالای وارداتی را با افزایش همراه کنند. این در حالی است که ارائه خدمات پس از فروش، کاهش هزینه‌های تولید برای رقابت‌پذیری محصول در بازارهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای و به‌دست آوردن بازارهای جدید می‌تواند کمک فراوانی به رونق گرفتن فروش محصولات تولیدی در صنایع نساجی کند. مروج حسینی، تامین پنبه فرآوری شده به‌عنوان مواد اولیه مورد استفاده در خط تولید واحدهای تولیدی صنایع نساجی را به عنوان یکی دیگر از مشکلات صنعت نساجی کشور عنوان کرد و گفت: بعد از انقلاب واحدهای تولیدی که در زمینه تولید منسوجات فعالیت کرده‌اند با مشکل تامین پنبه به عنوان مواد اولیه مورد نیاز خط تولید مواجه بوده‌اند. این در حالی است که در سال ۵۳، سالانه حدود ۲۳۷هزار تن پنبه در کشور تولید و فرآوری می‌شد که هم‌اکنون به‌دلیل برخی سیاست‌گذاری‌های وزارت جهاد کشاورزی به منظور حمایت از تولید داخلی هم‌اکنون فقط ۵۰هزار تن پنبه تولیدی کشور فرآوری شده و دراختیار واحدهای تولیدی قرار داده می‌شود. البته زیر کشت نرفتن زمین‌های زراعی برای تولید پنبه به‌دلیل توجیه اقتصادی نداشتن یا کوچک شدن زمین‌ها از دیگر معضلاتی است که تولید پنبه در کشور را با مشکل روبه‌رو کرده است. البته هم‌اکنون بیشتر پنبه مورد نیاز واحدهای صنعتی کشور از ازبکستان تامین می‌شود که با توجه به خرید مواد اولیه با ارز آزاد هزینه تولید را با افزایش همراه کرده و می‌کند که باید برای برطرف شدن این مشکل از سوی مسئولان چاره‌اندیشی شود.
وی ادامه داد: واحدهای تولیدی صنایع نساجی برای حمایت از تولید پنبه داخلی باید نیمی از سال تعرفه تولید را پرداخت کنند که این امر نیز مشکلاتی را برای تولیدکنندگان ایجاد کرده است. البته نبود یا کمبود مواد مصنوعی مورد استفاده در این صنعت که از سوی پتروشیمی‌ها تامین می‌شود باعث شده بیشتر واحدهای پتروشیمی همکاری لازم را با واحدهای نساجی نداشته باشند و صنعتگران عرصه نساجی دچار چالش‌های اساسی شوند که به نظر می‌رسد برای برطرف شدن این مشکل صنایع پایین‌دستی باید با دراختیار گذاشتن محصولات مورد نیاز این واحدها به قیمت‌های ارزان‌تر اقدام به حمایت از صنایع نساجی کنند
