سوء استفاده چین از حسن نیت ایران

چین علاوه بر آنکه پول خرید نفت ایران را نزد خود نگه می‌دارد، مدیریت این پول را نیز به عهده دارد و خود این پول را به ارزهای مختلف می‌تواند تبدیل کند.

با موافقت ایران برای استفاده از یوان بجای یورو و دلار ،  چین  از  این حسن نیت ایران  سوء استفاده می کند.

به گزارش افکار نیوز ، هم اکنون شرکت های پالایشگاهی چینی بخش پول نفت کشورمان را به صورت «یوان» و طلا به جای دلار پرداخت می کنند که با توجه به نوسانات شدید قیمت ارز و طلا به نظر می رسد این روش به صلاح کشورمان نباشد.

در چند سال اخیر شرکت های چینی ثابت کرده اند که استاد ماهیگری در آبهای گل الود هستند، به عنوان مثال شرکت پالایشگاهی «یونی‌پک» چین دو سال پیش، تعهد کرد تا ۱۰میلیارددلار در پالایشگاه‌سازی ایران سرمایه‌گذاری کند و قرارداد خرید نفت سالانه با ایران امضا کند. این شرکت  ۱۰میلیارد دلار سرمایه‌گذاری را در ایران انجام نداد، اما امتیازاتش را گرفت!

میعانات گازی را ارزان‌تر از ایران خرید و ۳۰هزار بشکه میدان نفتی بهرگان را که قیمتش با مذاکره تعیین می‌شود (این نوع نفت قیمت جهانی ندارد) از آن خود کرد.
اما شرکت های چینی  پول نفت را ۹۰ روزه  پرداخت می کنند در حالی که عرف پرداخت پول نفت ۳۰روزه است. جالب اینکه سال گذشته وقتی بازاریابان نفتی ایران برای تمدید قرارداد به چین رفتند، مسوول چینی باز هم خواهان امتیازات سال قبل شد. بی‌آنکه سرمایه‌گذاری‌ ۱۰میلیارد دلاری‌اشان را انجام داده باشد.

چنبره چین روی صنعت نفت گستردگی زیاد دارد که در این گزارش مجال پرداختن جزئیات آن نیست . برای نمونه؛ دولت ایران حسابی نزد این کشور باز کرد که درآمد حاصل از فروش نفت به این کشور در آن نگهداری شود تا به عنوان پشتوانه ال‌سی‌های خرید کالاهای چینی مورد استفاده قرار گیرد.
در این سه سال بیش از ۲۵ میلیارد دلار پول در این حساب جمع شده که ایران چاره‌ای جز باز پس گرفتن آنها در قالب واردات کالا از چین ندارد. این قرارداد بندهای دیگری نیز دارد که سایت بازتاب آنها را چنین آورده است: چین علاوه بر آنکه پول خرید نفت ایران را نزد خود نگه می‌دارد، مدیریت این پول را نیز به عهده دارد و خود این پول را به ارزهای مختلف می‌تواند تبدیل کند. یکی از نکات جالب و البته تاسف‌بار در این قرارداد، این بوده است که دولت چین، هیچ‌گونه تعهدی نسبت به نتیجه اقدام خود ندارد و اگر به خاطر اشتباه سهوی یا عمدی دولت چین بخشی از سود یا اصل پول ایران با نوسانات نرخ‌های ارز از بین برود، مسوولیت آن بر عهده ایران است.

شاهکارهای چینی در ایران !

در سالهای اخیر شرکتهای مختلف چینی همچون ساینوپک، سینوک و CNPCI چین قراردادهایی را به ارزش بیش از ۴۰ میلیارد دلار برای توسعه میادین مشترک نفت با عراق و قطر همچون آزادگان شمالی، آزادگان جنوبی، یادآوران، فاز ۱۱ میدان پارس جنوبی، فاز دوم توسعه کارخانه ایران ال.ان.جی و طرح توسعه پارس شمالی امضا کرده اند.

در هر یک از این میادین شرکتهای چینی طرف قرارداد یا عملیات اجرایی پروژه را آغاز نکرده اند و یا طرح توسعه را با تاخیرهایی در حال انجام است که عقب ماندگی در میادین مشترک نفت و گاز با قطر و عراق با سیاست دولت مبنی بر شتاب در طرح توسعه میادین مشترک هیدروکربوری همخوانی ندارد.
هم اکنون در صنعت نفت دغدغه‌های‌ زیادی داریم. از کاهش نگران‌کننده تولید نفت گرفته تا نحوه تعامل چینی‌هایی که بیش از حد حسابشان کردیم.

وقتی آمار رسمی اوپک به نقل از منابع معتبر ثانویه بازار نفت، تولید نفت ایران را سه میلیون و ۱۹۶ هزار‌ بشکه در روز اعلام می‌کند جداً باید نگران بود. کاهش ۴۰۰‌هزار بشکه‌ای تولید نفت در آوریل ۲۰۱۲ نسبت به متوسط تولید سال ۲۰۱۱، مساله‌ای نیست که از کنار آن بتوان «سهل» عبور کرد. وقتی تولید نفت کاهش می‌یابد به آسانی و «یک شبه» افزایش نمی‌یابد. منافع ملی اقتضا می‌‌کند که این دغدغه جدی گرفته شود.

ایران قصد دارد تا چهار سال آینده بر اساس برنامه ریزیهای صورت گرفته تولید نفت خود را از ۴.۲ میلیون بشکه کنونی به ۵.۱ میلیون بشکه برساند، حجم زیادی از این افزایش تولید مربوط به میدان های بزرگ نفتی کشورمان در منطقه غرب کارون است که هم اکنون شرکت های پیمانکار چینی مشغول کار هستند که بر اساس صحبت های مدیران صنعت نفت با تاخیر های زیادی روبرو است. لازم به ذکر است میدان های نفتی آزادگان جنوبی، آزادگان شمالی و یادآوران موجود در منطقه غرب کارون با کشور عراق مشترک است.

این در حالی است که توسعه این میدان های مشترک نفتی توسط عراق با مشارکت غول های نفتی جهان همچون پتروناس مالزی، شرکت انگلیسی – هلندی شل و هالیبتون آمریکا به سرعت در حال انجام است.

به نظر می رسد هیچ حساب و کتابی برای واگذاری پروژه های صنعت نفت به پیمانکاران وجود ندارد و هر شرکتی که از راه برسد می تواند در مناقصه توسعه میدان های نفتی و گازی شرکت کند، بدون آن که هیچ گونه استعلام و بررسی در مورد توانایی فنی و مالی آن شرکت انجام شود.گرفتن پروژه های نفتی و گازی و به قول معروف زخمی کردن کار برای شرکت های چینی در ایران به امری عادی مبدل شده و هیچ گونه ترسی از برخورد مسئولان در آنها نبوده و نیست!