صنعت نساجی چوب قاچاق پوشاک را می خورد

قاچاق پوشاک

در حالی که قدمت نساجی در ایران هزاران ساله است و دنیا در گذشته مبهوت مهارت و سلیقه و چیره دستی پارچه بافان این سرزمین کهن بوده، امروز شاهد گسستن تار و پود این صنعت در کشور هستیم.

طبق رئوس برنامه راهبردی صنعت نساجی و پوشاک، ایران در سند چشم انداز خود باید شاهد افزایش ارزش صادرات از ۹۰۰ میلیون دلار در سال ۹۳ به سه میلیارد دلار در سال ۱۴۰۴ باشد. افزایش سهم نساجی در ارزش افزوده صنعت از سه درصد به چهار درصد، افزایش شاغلان صنعت از ۲۸۰ هزار نفر به ۵۰۰ هزار نفر، ایستادن بر جایگاه سوم کشورهای منطقه و قرار گرفتن در رتبه پنجاهم جهان نیز برنامه هایی هستند باید جامه عمل بپوشند.

نساجی صاحب ۱۲ درصد اشتغال صنعتی

نگاهی به داشته های کشور در این صنعت نشان می دهد، هم اکنون افزون بر۹ هزار ۸۱۸ واحد صنعتی در صنایع نساجی و پوشاک فعالند که این تعداد ۱۱ درصد از کل بنگاه های فعال صنعتی کشور را تشکیل می دهند. طبق آمار رسمی ۵ درصد از سرمایه گذاری صنعتی کشور در صنایع نساجی انجام می شود، با این حال این مقدار سرمایه توانسته بیش از حدود ۲۸۰ هزار شغل صنعتی مستقیم؛ یعنی ۱۲ درصد از اشتغال صنعتی را به خود اختصاص دهد. این آمار نشان دهنده نقش مهم صنعت نساجی در کاهش بیکاری و ایجاد ارزش افزوده بالا برای کشور است.

نسبت واردات نساجی سه برابر صادرات

در حال حاضر صادرات نساجی و پوشاک کشورهای بنگلادش ۴/ ۲۵ میلیارد دلار، ترکیه ۲۸ میلیارد دلار، هند ۳۶ میلیارد دلار و پاکستان ۱۴ میلیارد دلار است و آمار ارایه شده توسط دفتر مطالعات آماری و راهبردی انجمن صنایع نساجی نشان می دهد، ایران در ۶ ماهه امسال در قبال ۳ میلیون و ۲۷۵ هزار دلار صادرات، ۷ میلیون و ۵۵۲ هزار دلار واردات داشته است.

فرش قرمز دولت برای ترک ها

غلامعلی رخصت، در گفت وگو با خبرنگار ما با اشاره به قدرت اشتغال زایی، ارزآوری و ارزش افزوده بالا در صنعت نساجی می افزاید: توانمندی تولید محصولات نساجی در کشور وجود دارد، اما مسیرهای تولید با موانعی- که وجود دارد- بسته شده است.

وی می افزاید: «خیاط خانه ها» لکوموتیو صنعت نساجی هستند، وقتی به جای حمایت از آن ها، فرش قرمز زیر پای پوشاک آماده ترکیه می اندازیم، با دست های خودمان تیشه به ریشه صنعت نساجی می زنیم. وی با بیان اینکه نمایندگان مجلس و دولت از پتروشیمی و خودرو حمایت می کنند و ظاهرا هیچ کدام خیاط خانه ندارند تا از صنعت نساجی حمایت کنند، ادامه می دهد: اگر ۱۰ درصد حمایتی که از صنعت خودروسازی می شود، از صنعت نساجی می شد، مشکل اشتغال کشور با ارزش افزوده بیشتر حل می شد.

سود بانکی بلای جان صنعتگران

رخصت با اشاره به اینکه با وجود نرخ بالای سود بانکی در کشور کسی به فکر صنعتگری نمی افتد، می افزاید: دولت به تولید یارانه نمی دهد و تسهیلات ارزان قیمت نیز در اختیار تولید کنندگان قرار نمی دهد، تا بتوانند محصول خود را با قیمت تمام شده کمتر به دست مصرف کننده برساند، در مقابل سرمایه های مردمی را به سمت سپرده گذاری در بانکها هدایت می کند، وقتی انگیزه هایی به این شکل در نظام اقتصادی کشور ایجاد می شود، چطور انتظار داریم که سرمایه گذاران نیم نگاهی به صنعت داشته باشند.

۹۰ درصد واحدهای نساجی نیمه فعال

وی با بیان اینکه ۹۰ درصد واحدهای نساجی کشور با ظرفیت زیر۵۰ درصد کار می کنند، می افزاید: اکنون چوب قاچاق پوشاک به تن صنعت نساجی می خورد، پوشاک قاچاق بدون اینکه تعرفه گمرکی برایش پرداخت شود، ارزان به دست مصرف کننده می رسد، در حالی که تولید کننده داخلی با پرداخت هزینه های بالا برای انرژی، مالیات، عوارض و دارایی مجبور می شود، محصولی با قیمت تمام شده بیشتر روانه بازار کند.

وی با تاکید بر اینکه بازار اسیر قاچاق و واردات بی رویه محصولات نساجی شده است، می افزاید: صد برابر واردات قانونی شاهد ورود کالاهای قاچاق هستیم، این در حالی است که بزرگ ترین واحد نساجی کشور با آخرین فناوری روز با یک درصد ظرفیت خود کار می کند، کارخانه ای که می تواند ۳۰ درصد نیاز بازار را تأمین کند.

چوب لای چرخ صنعت نساجی

وی تصریح می کند: با وجودی که پوشاک بانوان در ایران مصرف زیادی دارد و می تواند چرخ های زیادی را از مرحله ریسندگی، بافندگی تا پایان مرحله دوخت به حرکت دربیاورد، ولی شاهدیم که در طول پروسه تولید، چوب لای این چرخ ها گذاشته می شود.

وی تصریح می کند: این بازار آن قدر داغ است که با تولید زیر پله ای پاسخگوی نیاز مردم نیست و ناگزیر باید به سمت صنعتی شدن پیش برویم؛ کاری که کشورهای موفق در این عرصه انجام داده اند.

لزوم جذب سرمایه گذار خارجی

محمد مروج حسینی، رئیس هیأت مدیره انجمن نساجی ایران نیز با اشاره چالش های صنعت نساجی معتقد است، از جمله سیاست های موفق در پیشرفت این صنعت که در کشورهای پیشرو از قبیل چین، هند و ترکیه به اجرا درآمده، جذب سرمایه گذاری خارجی است.

وی پیش نیاز جذب سرمایه گذار خارجی را رقابتی کردن هزینه های تولید و سپس تسهیل فضای مناسب کسب و کار و عقد قراردادهای تجاری آزاد و ترجیحی با بازارهای هدف صادراتی و تأمین زیرساخت ها، تسهیلات مالی و مشوق های صادراتی می داند.