صنعت نساجی گرفتار سیاست‌های ناکارآمد

یکی از فعالان صنعت نساجی با اشاره به مشکلات و چالش‌های این حوزه، تأکید کرد: اگر صنعت نساجی از حمایت‌های لازم برخوردار باشد، نه‌تنها امکان توسعه در بازار داخلی وجود دارد، بلکه می‌توان با قدرت وارد بازارهای بین‌المللی نیز شد.

حامد اسماعیلی درباره وضعیت کنونی صنعت نساجی کشور گفت: در حال حاضر فعالیت مجموعه ما تنها به حوزه بافندگی پارچه محدود شده، در حالی که در دهه ۸۰ یکی از بزرگ‌ترین صادرکنندگان پوشاک منطقه بودیم. اما در پی تحریم‌ها و چالش‌های متعدد، صادرات ما به‌طور کامل متوقف شد.

او با انتقاد از واردات بی‌رویه پارچه افزود: اگر واردات به شکل قانونمند انجام شود، تهدیدی برای تولید داخلی نخواهد بود. بلکه می‌تواند زمینه‌ساز رقابتی سالم و سازنده باشد. کیفیت تولیدات داخلی ما قابل رقابت با نمونه‌های خارجی است و در صورت دسترسی آسان به مواد اولیه، توانایی حضور مؤثر در بازار را داریم.

اسماعیلی تأکید کرد: رقابت سالم تنها زمانی ممکن است که واردات ساماندهی شود و قاچاق کالا به‌طور جدی کنترل گردد. اما متأسفانه، مشکلات متعددی همچون قطعی برق، آب و گاز در فصول مختلف، خطوط تولید را متوقف کرده و هزینه‌های تولید را به‌شدت افزایش داده است.

وی در ادامه افزود: در زمینه نوسازی ماشین‌آلات نیز هیچ حمایتی از سوی دولت یا نظام بانکی صورت نمی‌گیرد. اگر تعرفه واردات ماشین‌آلات صفر شود، امکان به‌روزرسانی تجهیزات هر پنج سال یک‌بار فراهم می‌شود؛ اقدامی که ما را با سطح جهانی هماهنگ می‌سازد و ظرفیت صادرات مجدد را نیز ایجاد می‌کند. اما فعلاً چنین امکانی وجود ندارد و صنعت نساجی بدون پشتوانه باقی مانده است.

اسماعیلی خاطرنشان کرد: حضور ما در نمایشگاه‌های بین‌المللی مانند ترکیه نشان داد که از نظر کیفیت چیزی از رقبای ترک یا برندهای مطرحی مانند «زارا» کم نداریم. حتی برخی برندها تمایل به همکاری داشتند، اما به محض اطلاع از اینکه تولیدکننده ایرانی هستیم، به‌دلیل مشکلات انتقال پول و تحریم‌ها، منصرف شدند.

او در پایان گفت: یکی دیگر از مشکلات اساسی، عدم تناسب ظرفیت تولید ماشین‌آلات با نیازهای بازار جهانی است. این مسئله باعث عقب‌ماندگی در تولید انبوه و کاهش توان رقابت می‌شود. اگر این فاصله جبران شود، مسیر صادرات برای ما و بسیاری از تولیدکنندگان ایرانی هموار خواهد شد.