خدیجه ستارزاده
گفتگو با مدیرعامل یک شرکت نساجی؛
کرج- بافندگی و صنعت نساجی با تاریخچه ای کهن و تنوع بسیار در گذشته یکی از پررونق ترین و مهمترین صنایع ایران بود و در دورترین کشورهای دنیا نیز پارچه های ایران بازار داشت اما سالهاست که این صنعت با رکود مواجه شده و چنانچه فکری به حال این صنعت کشور نشود، با مرگ آن مواجه خواهیم بود.
از گذشته واحدهای نساجی زیادی در البرز فعالیت داشتند که پارچه های تولیدی آنها نه فقط برای تامین نیاز داخل کشور، بلکه به کشورهای اروپایی نیز صادر می شد، اما در سال های اخیر به دلیل شرایط اقتصادی، فرسوده شدن ماشین آلات و عدم ورود دستگاه های به روز و گرایش مردم به سمت پارچه های تُرک و غیره، صاحبان صنعت نساجی شرایط سخت و بحرانی را می گذرانند. گفتگو با «حسن غروی» مدیرعامل نساجی طوس در سیمین دشت کرج را با هم می خوانیم.
*از فعالیت خود در شرایط فعلی بگویید.
بیش از ۴۰ سال در نساجی طوس انواع پارچه را تولید کردیم و در حال حاضر پارچه های کش بافت تولید می کنیم و رنگرزی پارچه را هم انجام می دهیم. سال گذشته با نصف ظرفیت سال ۹۸ کار کردیم و فقط در حدی که بتوانیم سرپا بایستیم و تعطیل نکنیم با کمترین سود فعالیت کردیم.
*آیا مواد اولیه مورد نیاز شما در داخل هست یا وارد می کنید؟
اکثر نخ های مورد مصرف ما در داخل تولید می شود و بخشی هم از خارج وارد می شود که خودمان وارد کننده نیستیم و دست دوم وارد می کنیم.
همچنین بخوانید: قابل توجه مسئولین نساجی کشور!!!
با وجود شرایط سخت کاری در سال گذشته آیا تعدیل نیرو هم داشتید؟
خیر، حتی یک نیرو هم تعدیل نداشتیم. تا زمانیکه من بتوانم اموراتم را بگذرانم نیروهایم را نگه می دارم.
*چند درصد از ظرفیتتان فعال است؟
۵۰ درصد ظرفیتمان فعال و نصف ظرفیت تولیدمان غیر فعال است. مشکل عمده ما پست زمینی برق است. دو سال متوالی از طریق سازمان صنعت و معدن استان و شهرستان به فرمانداری فردیس مراجعه کردیم و مشکلمان را در زمینه نیاز به برق مطرح کردیم که پست زمینی برق داشته باشیم. ابتدا استقبال زیادی شد و مسئولان شهرستان به بازدید پرداختند.
برای اینکه یک پست زمینی برق بگذاریم و برق شرکت را از ۴۰۰آمپر به ۶۰۰ برسانیم تا ظرفیت تولیدمان دوبرابر شود، یک میلیارد تومان نیاز داشتیم. قول های مساعد برای اینکار داده شد ولی عملا کاری انجام نشد. گویی مسئولان فقط برای گرفتن عکس یادگاری می آیند. در شرکت دستگاه هایی دارم که به دلیل نداشتن برق سالیان سال مورد استفاده قرار نگرفته است.
*پاسخ مسئولان در این مورد چه بود؟
می گویند از نظر قانونی دادن پست هوایی برق امکان ندارد ولی به بسیاری واحد های دیگر داده اند. در شرکت دو دستگاه بافندگی داریم که به دلیل کافی نبودن برق بلااستفاده مانده است. یکی از آن ها در حد نو است زیرا سالیان سال به دلیل نداشتن برق هیچ استفاده ای از آن نشده است.
*بازار فروشتان چطور است؟
سال گذشته تمام اصناف شرایط خوبی نداشتند ولی خوراک و پوشاک و صنعت نساجی از نیازهای همیشگی مردم است و در کل برای ما کار هست اما می توانست خیلی بهتر باشد.
*دخالت دولت در تولید را چطور می بینید؟
متاسفانه کارشناسی ارگان های مختلف چون دارایی، محیط زیست و گمرک دقیق نیست و کارشناسانی که برای بازدید به کارخانه می آیند، گویا متخصص نیستند. به عنوان مثال هر سال یک فرد جدید از دارایی به بازدید از کارخانه می آید که هیچ آشنایی با امور ندارد و اداره دارایی هرسال با درصد افزایش زیادی به تعیین مالیات می پردازد. سال گذشته بدون توجه به کرونا و مشکلات دیگری که وجود داشت، مالیات ۳۰ درصد نسبت به سال قبل از آن افزایش داشت. در مورد دیگری برای دودزا بودن یکی از دستگاه ها از طرف محیط زیست اخطار پلمب در زمان یک هفته آمد، با سختی از چین دستگاه تهیه کردم ولی سه ما در گمرک نگه داشته شد. اگر دولت واقعا” بخواهد کمک کند در مسائلی مثل مالیات از ما حمایت کند، ۱۰ سال مالیات از تولیدکننده ها نگیرد تا اقتصاد کشور رونق بگیرد. انتظار داریم دستگاه هایی مانند اداره محیط زیست، اداره مالیات، گمرک، بیمه، و غیره همکاری بیشتری با ما تولید کننده ها داشته باشند.
*در صورت رفع موانع موجود آیا ظرفیت افزایش تولید و اشتغال دارید؟
در حال حاضر در کارخانه ۴۰ نفر نیرو مشغول بکار داریم. سال گذشته با نیمی از ظرفیت تولید و در واقع با سود ناچیز و در حد بقاء کار کردیم. اگر حمایت باشد و از ظرفیتمان به طور کامل استفاده شود به راحتی در یک سال تولید و نیروهایمان را دو برابر می کنیم.
*چشم انداز صنعت نساجی را چطور می دانید؟
زمانی ایران به اروپا صادرات داشت ولی اکنون صنعت نساجی شرایط بدی دارد. کارخانه های بسیار محدودی هستند که توانستند قوی کار کنند و شاید صادرات داشته باشند. به طور کل مشکلات بسیار زیاد هستند با وجود اینکه چند سال است هر سال در رابطه با حمایت از تولید نامگذاری می شود هیچ اقدام موثری انجام نشده است. فکر می کنم اگر به این صورت پیش برویم محکوم به فنا هستیم و کارخانه های ماتعطیل می شوند.
*راهکار شما با توجه به تجاربتان برای احیای این صنعت چیست؟
اینکه فقط تسهیلات مالی داده شود کمک کننده نیست.نکته مهم این است که مانع ایجاد نکنند و بگذارند کارمان را انجام دهیم و ضمانتی باشد که بتوانیم با خیال راحت کارمان را گسترش دهیم.
*آیا توان رقابت با بازار های خارجی را در قیمت دارید؟
اکنون در ایران تند گویان مواد اولیه پارچه را تولید می کند که به استان هایی مانند اصفهان، تبریز و مشهد رفته و به نخ تبدیل می شود، نخ به دست بافنده رسیده و بافته می شود سپس به رنگرزی رفته و رنگ میشود و سپس به مرحله چاپ می رسد و در نهایت به دست به دوزنده می رسد. در این میان واسطه ها نیز درصد افزایشی روی کالا دارند. هر کدام از این خدمات در شهرهای مختلف است در این بین زمان زیادی صرف می شود، کیفیت کالا از دست می رود و کرایه های حمل و نقل محاسبه می شود و در نهایت پارچه با قیمت بالاتر به دست مشتری می رسد. بنابراین این شرایط توان رقابت را از ما می گیرد.
*آیا این ظرفیت وجود دارد که تمام این کارها به صورت متمرکز انجام شود؟
۹سال پیش در انجمن نساجی البرز پیشنهاد دادیم و بودجه ای گذاشتیم که کارخانه مقدم را به ما یعنی تعاونی نساجان البرز که مدیریت آن را برعهده دارم واگذار کنند و پیشنهاد دادیم که می توانیم تمام نساجان استان را در این مکان جمع کنیم. به این صورت از صفر تا صد کار را می توانستیم در همان شهرک انجام دهیم. حتی کتابچه نقشه کارمان را در ۲۰۰ صفحه به استانداری و نهاد های مسئول تحویل دادیم و اعلام کردیم توانایی این کار را داریم اما هیچ استقبالی نشد.
منبع اصلی مقاله : سایت بازار
