منچستر شرق این روزها حال و روز خوشی ندارد
صنعت نساجی یکی از قدیمی ترین صنایع جهان و دومین صنعت کشور بوده و از لحاظ تعداد شاغلان، در سطح زیربنای کارخانه ها و تعداد واحدهای تولیدی، بزرگترین صنعت کشور محسوب می شود.
به گزارش خبرگزاری بسیج ، در اصفهان این صنعت با قدمتی چند صد ساله با کارگاه های کوچک خانگی فعال شد و با توسعه آن در زمان پس از جنگ جهانی دوم ، به دلیل تاسیس دهها کارخانه بزرگ در این حوزه به چنان جایگاهی دست یافت .
بر اساس اسناد تاریخی، در سال ۱۳۰۴ و در آغاز عصر پهلوی، نخستین کارخانه نساجی اصفهان با نام «وطن» آغاز به کار کرد و ۱۰ سال بعد دومین کارخانه با نام «ریسباف» تاسیس شد. به دنبال آن چندین کارخانه دیگر مانند شهرضا، زاینده رود، پشم باف، صنایع پشم، رحیم زاده و نختاب نیز در نقاط مختلف شهر راه اندازی شد که همگی در قالب شرکت سهامی اداره می شدند و مردم با خرید سهام در سود آنها شریک بودند.
در آن زمان اصفهان را به دلیل توان بالا در تولید منسوجات ، “منچستر شرق” لقب می دادند ؛ گفته ها حکایت از این دارد که در دهه ۵۰، خیابان چهارباغ بالای اصفهان، روزانه شاهد تردد هزاران کارگری بود که در کارخانجات نساجی این محدوده کار می کردند. کارخانجاتی که با واردات پارچه های خارجی ارزان قیمت، به ورشکستگی رسیدند و حالا جز خاطره ای شیرین و ساختمانی فرسوده، چیزی از آن ها باقی نمانده است.
صنعت نساجی اصفهان، طی سال های اخیر به دلیل بی توجهی و واردات بی رویه، این صنعت در معرض مشکلات بسیاری قرار گرفته است به طوری که به گفته دبیر انجمن نساجی اصفهان، کارخانجات نساجی استان با نیمی از ظرفیت خود کار می کنند و به این ترتیب افق خوبی را نمی توان برای صنعت نساجی متصور شد؛ آن هم استانی که ۴۰ درصد صنایع نساجی کشور، ۷۵ درصد تولید فرش ماشینی کشور، ۸۵ درصد رنگرزی صنعت نساجی کشور و انجام ۴۰ درصد ریسندگی کشور را به خود اختصاص و مادر صنعت نساجی یعنی کارخانه پلی اکریل را در خود جای داده است.
این در حالی است که فعالان این بخش هم چنان نگاه امیدوارانه ای به آینده این صنعت دارند و معتقدند این صنعت تنها صنعتی است که در تمام شرایط می تواند به فعالیت خود ادامه دهد.
