نگاهی به کارکرد اقتصاد روستایی در رشد اقتصادی جامعه

اقتصاد روستایی با تولید انبوه و متنوع محصولات کشاورزی، باغی و دامی موجب تامین بخش مهمی از نیازهای اقتصادی مردم و ارتقای قدرت صادراتی جامعه می گردد. روستاها بخش وسیعی از عرصه کشور را تشکیل می دهند و توجه به جایگاه برجسته روستاها در عرصه اقتصادی، تولیدی، محیطی و اجتماعی موجب افزایش کارایی فعالیت های تولیدی و زراعی این مناطق می شود.

نگاهی به اقتصاد روستاهای کشور، بیانگر این مسئله است که کارکرد تولیدی، زارعی و دامی این روستاها از جنبه های مختلف، نقش مهم و برجسته ای در اقتصاد جامعه دارد. روستاهای کشورمان نیازها و احتیاجات مردم شهری و روستایی را تامین نموده و زمینه را برای تولید محصولات انبوه و تولیدات کشاورزی و باغی و صادراتی نمودن آنها فراهم می سازد.

قتصاد روستایی عبارت است از کلیه فعالیت های فردی و اجتماعی که در محیط روستا به منظور گذراندن زندگی و تامین رفاه مادی روستاییان انجام می گیرد. بدیهی است که به منظور تحقق یافتن معیشت و رفاه مادی روستاییان قوانینی ضرورت می یابد که نشان دهنده ی روش تولید، توزیع و مصرف در حد مطلوب و بهینه می باشد. بنابراین هر فعالیتی که در محیط روستا به منظور تامین رفاه و گذراندن زندگی روستاییان رخ دهد، تمام و یا قسمتی از اقتصاد روستا را تشکیل می دهد.

در کشور ایران به علت تنوع محیط های روستایی و تفاوت در توان های محیطی، فعالیت های اقتصادی روستاها یکسان نمی باشد و از روستایی به روستای دیگر تفاوت می پذیرد. به طور کلی فعالیت های اقتصادی روستاها در سه محور اصلی کشاورزی و دامداری، صنعت و خدمات قرار دارد و صورت گسترده آن به شکل زیر است:

فعالیت کشاورزی: این فعالیت که مهم ترین کارکرد مناطق روستایی است، زراعت، باغداری، بهره برداری از جنگل ها و علفزارها، دامداری، صید و شکار می باشد.

صنایع: بسیاری از روستاها از لحاظ تولیدات صنعتی در خور اهمیت می باشند، مهم ترین آن شامل صنایع روستایی و صنایع دستی است.

خدمات: خدمات روستایی شامل عرضه و فروش محصولات و تولیدات، فروشندگی کالاها، حمل و نقل، اداری و… می باشد.
با توجه به کارکردهای سه گانه اقتصادی روستایی ارائه تعاریفی از مفاهیم فوق می تواند جنبه های پنهان مسئله را روشن سازد.

زراعت: زراعت بخشی نسبتا مهم از فعالیت های اقتصادی روستایی را به خود اختصاص می دهد و به فعالیت هایی اطلاق می گردد که با هدف بهره برداری از کاشت گیاهان یک ساله صورت می گیرد. نوع کشت محصولات زراعی معمولاً به دو صورت آبی و دیم و باغات می باشد.

باغداری: باغداری نیز یکی از مهم ترین فعالیت های زراعی در روستاها تلقی می شود که با تولید و عرضه محصولات و میوه های متنوع از رونق اقتصادی خوبی برخوردار می باشد. در بررسی باغات روستاها، به باغات مثمر، غیر مثمر و محصولات عمده آنها توجه می گردد.
دامداری: دامداری نیز یکی از ارکان اقتصادی روستاهای ایران می باشد که بخشی از درآمد اهالی روستا را تامین می نماید که پرورش و نگهداری گاو و گوساله، گوسفند و بز در روستاها متداول می باشد، محصولات دامی آنها اعم از شیر، پشم و یا مو، گوشت نقش برجسته ای در اقتصاد جامعه دارد.

قالیبافی: در روستای کشور قالیبافی و فرشبافی و گلیم بافی رواج زیادی دارد، به طوری که تعداد زیادی از خانوارها به کار قالیبافی مشغول می باشند. این خانواده ها یا به دلیل نداشتن زمین های کشاورزی یا در زمان بیکاری های فصلی حاصل از کار کشاورزی به کار قالیبافی می پردازند.

به طور کلی اقتصاد روستایی کشورمان، از تنوع و کارکردهای مختلفی برخوردار می باشد، این امر لزوم توجه بیشتر به این بخش از عرصه اقتصادی کشور را ایجاب می نماید، با توجه به حساس بودن مناطق روستایی و تاثیر پذیری آن از عوامل محیطی و طبیعی که خارج از کنترل برنامه ریزی های انسانی است، تدوین طرح و حمایت های مادی و معنوی از اقتصاد روستایی، می تواند این بخش از اقتصاد را در برابر عوامل مختلف مقاوم سازد.

روزنامه رسالت – نویسنده: معصومه نعمتی

————————————————————————————

این مطلب را نیز بخوانید
پیشنهاد سردبیر : الیاف مصنوعی یا الیاف بشر ساخت چیست ؟ 

————————————————————————————
تحریریه مجله نساجی کهن
ارسال مقالات و ترجمه جهت انتشار در سایت : info@kohanjournal.com