پوشاک ایرانی در تحریم دولت

متاسفانه صنعت تولید پوشاک و لباس به صنعت نساجی گره خورده است و مشکلاتی که صنعت نساجی کشور با آن روبه بروست روی صنعت تولید پوشاک هم تاثیر گذاشته است.

به گزارش سبلان، لباس و پوشاک مهمترین نشانه فرهنگی و بارز ترین و مشخص ترین مظهر قومی و بهترین وسیله انتقال نشانه فرهنگی است که به سرعت تحت تاثیر پدیده های فرهنگ پذیری در بین جوامع گوناگونی انسانی قرار گیرد. این تاثیر تا بدانجا است که استیلای فرهنگی و سلطه پذیری در وهله اول از طریق انتقال پوشاک صورت گرفته است و در بسیاری از جوامع با تغییر پوشاک یک جامعه رفتار اجتماعی و معیشت آنها نیز دچار دگرگونی شده است. امروزه نقش و اهمیت پوشاک به حدی است که به راستی می توان تمامی فرهنگ و هنر هر کشوری را در پوشاک مردم آن سرزمین جلوه گر دانست.

اما این صنعت به دلایل مختلف از رشد خوبی در سال های اخیر برخوردار نبود.القای فرهنگ”جنسش خارجیه” و “ساخت ایران بی کیفیت است” عمده دلایل عدم رغبت مصرف کننده داخلی برای خرید پوشاک تولید داخل است.

متاسفانه صنعت تولید پوشاک و لباس به صنعت نساجی گره خورده است و مشکلاتی که صنعت نساجی کشور با آن ردوبروست روی صنعت تولید پوشاک هم تاثیر گذاشته است.

در واقع مواد اولیه مورد نیاز صنعت پوشاک، پارچه است که تولیدکنندگان کوچک یا بنگاه های بزرگ تولید پوشاک با چالش کمبود پارچه و ملزومات اولیه تولید پوشاک مواجه هستند.

عدم پیشرفت این صنعت به فضای باز واردات پوشاک خارجی و در نتیجه ارزانی بیش از حد پوشاک خارجی است و تولیدکننده داخلی هزینه هایی دارد که نمی تواند آن را بر قیمت تمام شده کالای تولیدی سرشکن نکند. افزایش مالیات بر ارزش افزوده، تبلیغات برندینگ، افزایش حقوق و دستمزد و نظارت و جرائم سنگین هزینه هایی است که روی تولید پوشاک تاثیر منفی داشته و از طرفی پوشاک و لباس هم متناسب با سایر محصولات داخلی افزایش قیمت ناخواسته دارد.

تحویل بازار پوشاک ایران به ترکیه و چین از اقدام دولت به عنوان اقدامی عجیب و خارج از اصول حمایت از تولید است و الان اجناس خارجی به بازار ما چشم دوخته اند. در جایی که ما می توانیم تولید با همان کیفیت ترکیه چین و…داشته باشیم و دراختیار مصرف کننده قرار دهیم چرا باید امکانات و تسهیلات در اختیار فروشگاه ها و برند های ترکیه ای قرار گیرد؟

*نگاه آماری به صنعت پوشاک ترکیه:

اشتغال ۹ ‌میلیون نفر در صنعت پوشاک ترکیه

ترکیه بزرگترین صادر‌کننده جوراب و پارچه جین دنیاست

چهارمین صادرکننده بزرگ دنیا

۸۰ ‌میلیارد دلار صادرات نساجی و پوشاک ترکیه تا ۲۰۲۳

دستمزدهای این کشور ۴ تا ۵ برابر بیش از چین، هند، تایلند و اندونزی است.

القای فرهنگ “جنس کالای ایرانی بده “در بین مردم

فرهنگ نادرست توجه به محصولات خارجی و تمایل به خرید این کالاها دلیلی برای گرایش مردم به سمت خرید پوشاک خارجی بود.

بسیاری از افراد جامعه حاضر به خرید لباس های مارک دار و بی کیفیت چینی و ترکیه ای به جای برخی محصولات مرغوب ایرانی هستند در واقع استفاده از لباس های خارجی بین جوانان به یک ارزش تبدیل شده و این مساله تا جایی پیش رفته که جوانان طالب مد و لباس های مارک دار خارجی اگر توان مالی لازم برای خرید پوشاک موردنظر را نداشته باشند به خرید لباس های دست دوم خارجی اقدام می کنند از طرفی گرایش به سمت خرید پوشاک خارجی باعث فروش پوشاک ایرانی به نام محصول خارجی و مارک های دیگر کشورها شده است.

صنعت پوشاک و نساجی تنها شامل تولید کنندگان نمی شود، این صنعت وقتی کامل می شود که کل زنجیره ارزش آفرینی با هم رشد کنند. تجربه ترکیه نشان می دهد که همه بخشها شامل کشاورزی و تولید پشم و پنبه، تولید پارچه، طراحی پارچه، طراحی مد و لباس، خرده فروشی، نمایشگاهها، بخش حمل و نقل، دانشگاهها و موسسات، و دولت می بایست به صورت سیستمی به فعالیتهایی بپردازند که دارای همسویی با هم بوده و به تقویت تولید و صادرات منجر می شود. نقش دولت در این میان به مثابه هماهنگ کننده تمامی بخشهای زنجیره ارزش صنعت بسیار حائز اهمیت است.

پوشاک ایرانی برند ندارد/ برندسازی حلقه مفقوده صنعت پوشاک ایران

یک فروشنده در این باره می گوید متاسفانه سیاست های حمایتی از سوی دولت برای برندسازی اتخاذ نشده است. تا برندسازی صورت نگیرد لباس ایرانی همچنان بی هویت می ماند. یکی از مهم ترین مشکلات تولید کنندگان هزینه های بالای برند سازی است. نداشتن اقتصاد پویا و نبود رونق بازار امکان برندسازی را به تولید کننده ایرانی نمی دهد.

وی افزود: حلقه مفقوده در صنعت پوشاک ایران برندسازی است. اگر تولید کننده ایرانی با توجه به تعرفه های بالای واردات پارچه بتواند محصولی را در حد استاندارد تولید کنند جای تقدیر دارد.

اما برای برندسازی نیاز به حمایت دولت است. دولت باید تولیدکنندگان برتر را شناسایی کند و به آنها تسهیلاتی جهت برندسازی ارائه دهد. لازم هم نیست که دولت پولی خرج کند. در حال حاضر سرمایه های سرگردانی در بخش خصوصی وجود دارد که دولت می تواند آن ها را به سمت برندسازی سوق دهد.

این فروشنده گفت: صنعت پوشاک مانند صنعت مسکن می تواند اشتغالزایی داشته باشد و جا دارد دولت سیاست های حمایتی در این بخش تصویب کند. اگر مقایسه ای بین صنعت پوشاک ایران و ترکیه داشته باشیم متوجه می شویم چقدر این صنعت در ترکیه رشد و درآمدزایی داشته است. هم اکنون بازار ایران مملو از پوشاک ترکیه است. این کشور در برندسازی موفق بوده است.

به گفته رئیس جهاد دانشگاهی کشور با توجه به اینکه منابع ملی کشورمان در خارج از کشور است و از بادبادک گرفته تا تجهیزات پیچیده را وارد می کنیم لذا توان استفاده از فناوری داخلی را نداریم .

وی تصریح کرد: چین در بحث انتقال فناوری به کشورش پیشرفت بسزایی داشته است و به همین خاطر است که بازار داخلی کشور در دستان کشورهای دیگر است البته کشور ما نیز اگر موانع حذف شود در این بحث هیچ مشکلی ندارد.

طیبی با اشاره به اینکه نظام ملی نوآوری کشور باید بدرستی شکل بگیرد افزود:نظام نوآوری ملی فاقد کارآمدی است و اختلافات سیاسی و سیاست زدگی باعث این موضوع شده است.