چرا دموتکس هانوفر ٢٠١٩ به یک فاجعه برای ایرانی ها تبدیل شد؟

دموتکس هانوفر همیشه یکی از امن ترین جاهایی بود که شرکت های ایرانی تولیدکننده فرش ماشینی و صنایع وابسته آن می توانستند در آن خود نمایی کند و مانند قلعه ای مستحکم از حملات لشکرهای  ترک ها و بلژیکی ها و مصری و … از خود محافظت کنند. اما دموتکس ٢٠١٩ آن قلعه همیشگی نبود و سپاه فرش ماشینی ایران بدون سرداران و قلندران قدرتمند خود مانند ستاره کویر یزد در این رویداد حضور داشت. دموتکس هم دیگر نشانی از آن برج و باروهای مستحکم نداشت و آنقدر سرگرم کشور گشایی در چین و ترکیه و آمریکا و مکزیک است که از استحکامات هانوفر غافل شده است.

سپاه ایران امسال خسته و ناامید تنها به معدود کمان داران ورزیده خود چون فرش قیطران دل خوش کرده بود که تمام قد در برابر لشکریان دشمن ایستادند اما چه حیف که با توجه به تحریم های اقتصادی داخلی و خارجی صنعت فرش ماشینی هر لحظه به خطر  زمین گیر شدن نزدیک تر می شود و دیگر این سپاه خسته یارای مقاومت در برابر شبیخون های دشمن و بدخواهان خودی را ندارد.

آنچه در دموتکس ٢٠١٩ به شدت احساس می شد استفبال کم از نمایشگاه نسبت به سالهای گذشته و نیز جو بلاتکلیفی حاکم بر شرکت های یرانی بود. هرچند برخی از شرکت ها به دلیل هزینه های بسیار هنگفتی که این نمایشگاه برایشان داشته در ظاهر سعی می کردند نمایشگاه امسال را امیدوار کننده  نشان بدهند اما واقعیت این است که تقریبا تمام شرکت های ایرانی حاضر در نمایشگاه در دل خود هم که شده  حداقل یک بار این جمله را تکرا کرده باشند که کاش ما هم امسال برای حضور در نمایشگاه بیشتر فکر و بررسی می کردیم.

شرکتهای حاضر در نمایشگاه به اتفاق بر روی این نکته تاکید داشتند که با تحریم های موجود تجارت برای ایرانیان در عرصه بین المللی تقریبا غیر ممکن شده است و حتی با وجود برخی راه های تبادل مالی که البته نیاز به کانالهای خاص و با ریسک بسیار بالا دارد تمایلی برای تجارت با ایران وجود ندارد.

اگر شما در این نمایشگاه غرفه گذار بودید و یا بازدید نموده اید نظر خود را برای ما ارسال کنید.