۴ اشتباه رایج در خرید تلویزیون

چقدر تلخ است وقتی که محصول جدیدی مانند تلویزیون را با صرف هزینه ای که به مرور پس انداز کرده ایم می خریم و با اشتیاق تمام به خانه می بریم، سپس با گذشت چند روز متوجه می شویم که کاربری های دلخواه ما در آن وجود ندارد یا اینکه با پرداختن بهایی نصف آنچه هزینه کرده ایم می توانستیم امکانات دلخواه خودمان را در دستگاهی ارزانتر پیدا کنیم. در این موقع است که پشیمانی سودی ندارد. پس بیایید برای جلوگیری از این پشیمانی ناخوشایند با اشتباه های متداول در خرید تلویزیون آشنا شویم و از آنها پرهیز کنیم.

● اشتباه اول: اندازه نادرست

اندازه تلویزیون های LCD موجود در بازار معمولا از ۳۲ اینچ شروع می شود. البته اندازه های کوچکتر هم وجود دارد که بیشتر برای استفاده کردن به عنوان نمایشگر رایانه مناسبند تا تلویزیون. شرکت LG چند نوع تلویزیون ۲۶ اینچ عرضه کرده است که قیمتی مناسب دارند. اگر از چنین وسیله ای بخواهید به عنوان تلویزیون استفاده کنید، باید آن را در اتاق نسبتا کوچکی بگذارید چون اولا گذاشتن آن در سالن بزرگ، نمای جالبی ندارد و دوم اینکه تلویزیونی با این اندازه را حتما باید از فواصل نزدیک تماشا کرد.

کوچکترین اندازه متداول تلویزیون های LCD، سایر ۳۲ اینچ است که تقریبا در استاندارد همه تولیدکننده ها وجود دارد. اگر دورترین محل نشستن برای تماشای تلویزیون حداکثر حدود ۳ متر با صفحه تلویزیون فاصله داشته باشد، اندازه ۳۲ اینچ مناسب به نظر می رسد اما در فواصل دورتر قدری کوچک دیده می شود.

این محصولاتی که کمتر شناخته شده اند، عموما قیمت پایین تری دارند. اگر پول بیشتری دارید و فضای اتاق نشیمن تان هم بزرگتر است، می توانید به سراغ تلویزیون های بزرگتر بروید. اندازه استاندارد بعدی ۳۷ اینچ است.

به گفته فروشندگان، این روزها پرطرفدارترین اندازه در تلویزیون ها ۴۰ و ۴۲ اینچ است. شرکت های LG و پاناسونیک استاندارد ۴۰ اینچی ندارند بنابراین اگر به دنبال تلویزیون LCD در اندازه ۴۰ اینچی می گردید باید به سراغ سازنده های دیگری مانند سامسونگ وسونی بروید اما اوضاع در اندازه ۴۲ اینچ کاملا برعکس است زیرا این دو شرکت اخیر، چنین استانداردی ندارند پس برای خریدن تلویزیون LCD در اندازه ۴۲ اینچ می توانید به سراغ محصولاتی از پاناسونیک، LG، شارپ، فیلیپس، دوو و بسیاری دیگر از تولیدکنندگان بروید.

● اشتباه دوم: تصمیم نادرست درباره نوع فناوری

آیا واقعا می دانید که نوع LCD به دردتان می خوید یا LED؟ یا شاید هم پلاسما؟! این سه نوع تلویزیون تفاوت قابل توجهی با هم دارند اما مشخصات فنی آنها برای بسیاری از خریداران عام نمی تواند توجیه کننده این اختلاف قیمت باشد. بیایید این موضوع را قدری بررسی کنیم.

تلویزیون های LED تقریبا بین ۲۵ تا ۵۰ درصد گرانتر از تلویزیون های LCD هم اندازه خود هستند اما این گرانی بی علت نیست. در واقع فناوری LCD اکنون قدری قدیمی شده است. اگرچه از نظر تفکیک پذیری تصویر (رزولوشن)، نمونه های جدید این تلویزیون ها از نوع Full HD است و از این نظر چندان تفاوتی با تلویزیون های LED ندارد اما تفاوت های دیگری باعث این اختلاف قیمت می شود.

تصاویر در تلویزیون های LED به علت نوع فناوری به کار رفته در آنها شفاف تر است. این موضوع را در فروشگاهی که چندین تلویزیون روشن دارد که همگی یک فیلم را نمایش می دهند می توانید متوجه شوید. همچنین مصرف برق تلویزیون های LED بسیار کمتر است و به اصطلاح بسیار «سبز» یا دوستدار طبیعت هستند.

اگر بیشتر مواقع فقط به برنامه های تلویزیون نگاه می کنید، شاید پرداخت این اختلاف قیمت چندان به صرفه نباشد زیرا کیفیت پخش تصاویر تلویزیونی در ایران از نوع HD نیست (حتی با گیرنده های دیجیتال) و احتمالا چندان متوجه تفاوت کیفیت این دو نوع تلویزیون نخواهید شد (بیشتر افراد، این تفاوت را فقط هنگامی که در فروشگاه در کنار هم مقایسه می کنند متوجه می شوند) بنابراین در این حالت، تلویزیون LCD برای تان مناسب تر است اما اگر دیدن فیلم های با کیفیت، به ویژه در قالب بلو – ری، از بزرگترین سرگرمی های شما باشد، موضوع بسیار تفاوت پیدا می کند و بی شک در این شرایط به شما تلویزیون LED را پیشنهاد می کنیم.

کیفیت تصاویر در تلویزیون های پلاسما به وضوح از تلویزیون های LCD و LED پایین تر و البته قیمت آنها هم بسیار ارزانتر است. حتی در دیدن برنامه های تلویزیون هم می توانید متوجه این اختلاف کیفیت بشوید. در شرایطی که ترجیح بر صرف کردن هزینه کمتر و نیاز به صفحه بزرگتر است، اگر موضوع کیفیت تصویر را بتوان در اولویت بعدی قرار داد، بهترین انتخاب تلویزیون پلاسما است.

● اشتباه سوم: هزینه هوشمندی

این روزها تبلیغ بر سر هوشمند (یا اسمارت) بودن تلویزیون بالا گرفته است اما این کلمه چه معنایی دارد؟ اسمارت در واقع نام ثبت شده ای است که در برخی از برندهای تلویزیون به کار می رود و در یک جمله نه چندان دقیق می توان آن را «توانایی برقراری ارتباط تلویزیون با اینترنت» نامید.

روی هم رفته دو نوع کلی تلویزیون هوشمند داریم. در نوع اول، تلویزیون به اینترنت وصل می شود و یکراست به منبع برنامه هایی می رود که برای آن طراحی شده اند. در این نوع تلویزیون ها، استفاده از اینترنت فقط برای دستیابی به برنامه هایی است که شرکت سازنده در جایی گردآوری کرده است.

این برنامه ها در گروه های گوناگونی (از جمله بازی، آموزشی و …) دسته بندی می شوند. خود تلویزیون حافظه محدودی دارد که می توان چند نمونه از این برنامه ها را روی آن نصب کرد اما برای استفاده از تعداد بیشتری از برنامه ها باید برنامه های قبلی را از روی آن حذف کرد. برنامه نویس های ایرانی، برنامه هایی مختص کاربران ایرانی طراحی کرده اند که اگرچه هنوز در ابتدای راه است اما برخی از نیازهای کاربران را برطرف می کنند و باعث می شوند که به آینده این فناوری امیدوارتر بشویم.

برنامه های موجود در تلویزیون های هوشمند را به هیچ وجه نباید با برنامه های رایانه ای مقایسه کنید. مثلا بازی های رایانه ای این تلویزیون ها بیشتر به بازی های کنسول های قدیمی (دهه های ۸۰ و ۹۰ میلادی) شباهت دارند تا بازی هایی امروزی. البته برنامه هایی مانند پیش بینی وضع هوا یا برنامه پرواز هواپیماها بسیار کاربردی هستند.

حالت دوم در تلویزیون های هوشمند، آنهایی است که مرورگر دارند و با استفاده از آنها می توانید در اینترنت به گشت و گذار بپردازید. در این نوع از تلویزیون ها، اتصال به اینترنت به پایگاه مشخصی محدود نمی شود بلکه می توانید از آن درست مانند اینترنت روی رایانه تان استفاده کنید. البته تایپ کردن طولانی (مثلا پاسخ دادن به ایمیل) در آنها دشوار و خسته کننده است اما گشت و گذار اینترنتی یا کسب اطلاعات ضروری مورد نیاز مفید خواهد بود. بسیاری از کسانی که برای داشتن تلویزیونی هوشمند هزینه های گزاف می پردازند نمی دانند چه چیزی به دست خواهند آورد. حالا با دانستن این موضوع می توانید انتخاب بهتری داشته باشید.

● اشتباه چهارم: تاکید بر نسبت کنتراست

یکی از پارامترهای مهمی که فروشنده ها روی آن خیلی مانور می دهند و در تفاوت قیمت تلویزیون های مشابه بسیار مهم است، نسبت کنتراست است. این نست در دو نوع وجود دارد، یکی استاتیک و دیگری دینامیک. این دو نوع را نمی توان با هم مقایسه کرد، بنابراین نگذارید که فروشنده ها از مقایسه کردن آنها با هم برای گول زدن شما استفاده کنند!

همچنین مقایسه بین نسبت های کنتراست فقط یکی از پارامترهای کیفیت تلویزیون است، بنابراین آن را به عنوان وحی منزل در کیفیت بهتر در نظر نگیرید. بهترین کار این است که قدری وقت بگذارید و تصاویری را که در تلویزیون های مختلف به طور همزمان پخش می شوند با هم مقایسه کنید. این مقایسه را یک بار برای تیره ترین بخش های تصاویر و یک بار برای روشن ترین بخش ها انجام دهید.