۵۸۰۰ نفر واردکننده رسمی از چین داریم

گفت وگو با محمدرضا حریری، رئیس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی

نویسنده: سیما رادمنش

امروز دیگر فقط تاجران باسابقه و باتجربه نیستندکه به تجارت می پردازند. تفاوت هزینه های تولید و سود ناشی از اختلاف قیمت باعث شده تجارت با برخی کشورها بخصوص چین برای همه جذاب باشد، آن هم در کالاهای مصرفی که خریداران بسیاری دارد و در این میان عده ای از مردم عادی نیز با سفر به این کشور حتی شده یک بار بخت خود را در تجارت می آزمایند. در این باره با محمدرضا حریری، رئیس کمیسیون واردات اتاق بازرگانی گفت وگو کرده ایم.

در بین واردکنندگان کالااز چین مردم عادی را نیز می بینیم که با سودای تجارت دل به دریا می زنند و حتی با سرمایه اندک به کشور چین سفر می کنند. سودآوری واردات از چین چقدر است؟
کسانی را که یک بار چین می روند و کالاهایی را به صورت چمدانی همراه خود می آورند نمی توان تاجر دانست.
درست است، ولی بالاخره اینها هم ـ ولو به میزان اندک ـ کسب و کار تجاری می کنند. این عده با یک سرمایه بیست سی میلیون تومانی کارشان را شروع می کنند و با وارد کردن کالاهای مصرفی با کسب سود، سرمایه خود را افزایش می دهند.
به هر حال با توجه به دوری مسافت تا چین هزینه های سفر زیاد است و افراد برای هفت هشت روز اقامت و همچنین خرید، هزینه هایی را باید متقبل شوند که تامین آن برای همه ممکن نیست، ولی نمی توان منکر افرادی شد که با سرمایه های اندکی در حد ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان کار خود را شروع می کنند. اگر فرد سالم تجارت کند و واردات او در چارچوب عرف و قوانین تجاری انجام شود، هیچ اشکالی در این فعالیت وجود ندارد. البته در بحث سودآوری تشخیص واردکننده در مورد نیاز مصرفی نیز مهم است. به هر حال خریدار هوشمند است و باید نیاز و سلیقه او در نظر گرفته شود.

ما در بازار شاهد ورود بی رویه پوشاک و کفش چینی هستیم. اختلاف هزینه تولید در چین نسبت به ایران چقدر باعث افزایش واردات این گونه کالاهای مصرفی شده است؟
این که گفته می شود بیشترین کفش و پوشاک موجود در بازار چینی است، درست نیست. آمار نشان می دهد میزان تولیدات داخلی مان در مورد کفش حدود ۴۰ تا ۵۰ برابر بیشتر از حجم واردات این اقلام است و حتی بخشی از تولیدات داخلی کفش نیز صادر می شود. همین طور در مورد پوشاک نیز تولیدات و صادرات نساجی قابل توجه است.

مقایسه ای که شما انجام دادید با توجه به آمار رسمی واردات بود، اما نسبت به حجمی که به صورت قاچاق وارد می شود چگونه است؟
معتقدم برای حمایت از تولید ملی و جلوگیری از قاچاق باید یک عزم جدی وجود داشته باشد. طبق اعلام گمرک ما ۶۰ میلیارد دلار واردات رسمی داریم که ۹۰ درصد آن شامل مواد اولیه، کالاهای اساسی و ماشین آلات است و ۷ میلیارد دلار آن شامل واردات کالاهای مصرفی است که به صورت رسمی وارد کشور شده، اما براساس برآورد ها حدود ۲۰ میلیارد دلار نیز کالای مصرفی به صورت قاچاق وارد کشور می شود و تقریبا ۳ برابر رقمی است که از مبادی رسمی کالای رسمی وارد کشور می شود. بروز چنین پدیده ای به اشکالات و ضعف ساختاری ما باز می گردد که نتوانستیم مکانیسمی تعریف کنیم که واردات از مبادی غیررسمی به صرفه نباشد.

وارد کنندگان کالابیشتر از چه شهر هایی در چین کالامی خرند؟
در چین برای هر کالایی مناطق و مراکز تولید مشخصی وجود دارد، یعنی کسی که بخواهد کالاهای الکترونیکی، نساجی، مواد پلاستیکی و… وارد کند باید به مناطق و شهر های مختلف مراجعه کند. گواندونگ (شهر گوانجو)، ججیانگ، نینگبو، یی وو، تی آنجن، شن زن و شانگها و پکن شهرها یی هستند که ایرانیان برای خرید به آنها سفر می کنند.

چه تعداد تاجر داریم که از چین واردات انجام می دهند؟
آمار دقیقی از تعداد افرادی که به صورت رسمی از چین واردات انجام می دهند، موجود نیست. اما به صورت تقریبی می توان گفت بیش از ۵ هزار و ۸۰۰ نفر عضو اتاق بازرگانی ایران و چین هستند که از این تعداد بخش عمده شان واردکننده کالااز چین هستند، چون صادرات ما به چین شامل اقلام محدودی است که بیشتر مواد معدنی و خام را شامل می شود، بنابراین تعداد صادرکنندگان نیز نسبت به تعداد واردکنندگان محدودتر است.

روزنامه جام جم، شماره ۳۴۳۰ به تاریخ ۲۱/۳/۹۱، صفحه ۱۱ (پرونده)