مشکل توليد پارچه چادري در کشور چيست؟ ناتواني يا مافيا؟
بعد از 27 سال که از اجباري شدن حجاب و ترجيح چادر به عنوان حجاب برتر در ايران مي گذرد، زنان و دختران ايراني چشم انتظار پهلو گرفتن کشتيهاي کرهاي و ژاپنياند، تا پارچه چادر مشکي را براي حفظ حجاب آن ها وارد کند.
در دهه آخر شهريور ماه گذشته اعلام شد که يک شرکت ژاپني که پيش از اين علاقهمندي خود را براي راهاندازي کارخانه توليد پارچه چادر مشکي ابراز داشته بود ، از ادامه کار منصرف شد و ترجيح داد که به رغم وجود بازار مستعد و توجيه پذير بودن راهاندازي کارخانه ، همچنان ايرانيها را چشم انتظار آبهاي اقيانوس آرام و سرزمين آفتاب تابان نگه دارد.
البته در خبرهاي اعلام شده کوچکترين اشارهاي به دلايل انصراف سرمايهگذار ژاپني نشده بود. گويا قرار بود اين سرمايهگذار حدود 30 ميليون دلار براي راه اندازي اين کارخانه هزينه کند. با اين همه به نظر ميرسد واردات بسيار ارزان قيمت اين پارچه، امان اين سرمايهگذار را بريده باشد . گفته شده که راهاندازي کارخانهاي که قادر به توليد پارچه چادري باشد تکنولوژي بسيار بالايي لازم دارد که البته اين شرکت ژاپني آن را در اختيار داشته است. هم اکنون ايران سالانه 30 ميليون متربع پارچه چادر مشکي مصرف ميکند که عمده آن از کره و ژاپن وارد ميشود. اما اين پرسش مهم تا کنون بي پاسخ مانده که با اين بازار مهم مصرفي و اين همه اهميت دادن به مقوله حجاب توسط حاکميت، چرا کمترين تلاشي براي توليد آن در داخل صورت نگرفته است. اين در حالي است که در ديگر زمينهها رو به کلماتي چون خودکفايي آوردهاند.
تصميم ناموفق دير هنگام
انتظار ميرفت که با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 57 و تاکيد بسيار زياد مسولان آن بر حفظ حجاب با چادر براي ارائه دادن الگوي برتر زن مسلمان و همينطور بازار رو به گسترش آن در داخل فکرراهاندازي يکي دو کارخانه توليد کننده پارچه چادر مشکي به سرعت در دستور کار مقامات قرار بگيرد. اما تاکنون به دلايل متعددي اين کار به فراموشي سپرده شده است. تا پيش از انقلاب يکي دو کارخانه پارچه بافي به ميزان بسيار اندکي پارچه چادري توليد ميکردند ، اما توليد بسيار اندک آنها و همچنين کيفيت بسيار نازل آن ، امکان کمترين بقايي را براي آنها نگذاشت و تقريبا تمامي پارچه چادري مورد نياز از آمريکا و ژاپن وارد ميشد. وقوع انقلاب و حوادث پس از آن و بلافاصله شروع جنگ هشت ساله ظاهرا کوچکترين مجالي را براي اينکه فکري به حال آن کنند، نگذاشت. آن هم يک کالاي استراتژيکي چون پارچه که با توجه به اهتمام جمهوري اسلامي در مصرف آن توسط زنان ايراني ، لابد بايد بسيار حائز اهميت باشد.
به هر حال هرچه بود در سال 67 وزارت صنايع وقت به اين نتيجه رسيد که بايد دراين باره کاري کند. آنها طرح راهاندازي پنج کارخانه رابراي توليد پارچه چادر مشکي ريختند و ارز 70 ريالي مورد نياز را به هم به آنها اختصاص دادند.
بنياد مستضعفان راه اندازي دوتا از آنها را تقبل کرد. يکي در يزد و ديگري در شهرکرد. نکته جالب اينکه معلوم نيست به چه دليل بنياد از ادامه کار بر روي اين دو کارخانه صرفه نظر کرد و يکي را در نيمه راه به بخش خصوصي ميفروشد و ديگري را دچار آنچنان بلايي کردند که هرگز قادر به توليد آنچه که برايش ارز گرفته بود نشد . گويا هرکدام ار وسايل و تجهزاتش را از يک کشور وارد کرده و به دليل عدم همخواني با هم قادر به توليد محصول با کيفيت نبود . پارچههاي توليدي اين کارخانه هرگز بر سر زنان ايران نرفت . گويا عدهاي ترجيح ميدادند آن را از خارج وارد کنند . پس نبايد هيچ کارخانهاي براي توليد اين پارچه در ايران پا بگيرد.
با تمام اين حرف و حديثها سرانجام در سال 78 يکي از آن پنج کارخانه در کرمانشاه به بهرهبرداري رسيد. اما توليدات اين يکي هم به حدي با کيفيت پائين روانه بازار شد که خود توليد کننده ترجيح داد آن را بي نام روانه بازار کند. پارچهاي که بيشتر براي روسري کاربرد دارد تا چادر. البته هم اکنون يک کارخانه در بروجرد نوعي پارچه چادري نخي توليد ميکند که قوارهاي 61 هزار ريال به فروش ميرود. اين پارچه هرگز مورد استقبال زنان و دختران ايراني قرار نگرفته است . آنها همچنان رو به سوي شرق دارند تا چشم باداميهاي کرهاي و ژاپني پارچه مورد نياز حجاب آنها را توليد کنند . در سالهاي نه چندان دور مردان جوان ايراني براي يافتن کار در ژاپن و کره تن به هر کاري ميدادند تا به طور قانوني و غير قانوني خود را به آنجا برسانند. احتمالا بسياري از آنها در همين کارخانههاي توليد پارچه چادري مشغول به کار شدند . تا شايد مادران و خواهرانشان با لمس آن پارچه ها يادي هم از جوانان خود کنند.
سود 60 برابري
از هر يک کيلو و 20 گرم نخ نايلوني بسيار ظريف مخصوص توليد پارچه چادر مشکي ، حدود 9 متر پارچه چادري مرغوب توليد ميشود. يعني حدود دو قواره. قيمت اين نخ در بازارهاي جهاني حداکث يک دلار و 60 سنت گزارش شده است. اين در حالي است که همين پارچه چادري در بازارهاي تهران و شهرهاي ديگر کشور بين 40 تا 60 هزار تومان به فروش ميرسد. در حال حاضر پارچه چادر مشکي توليد ژاپن ، کره و تايلندو اندونزي در بازار ايران به ترتيب بالاترين کيفيت و قيمت را دارند.سالانه بيش از 30 ميليون متر مربع پارچه چادر مشکي در ايران مصرف ميشود. تقريبا تمامي اين ميزان پارچه وارد ميشود. با قيمتهايي از 8 هزار تومان تا 60 هزار تومان . اين در حالي است که حداکثر قيمت توليدي اين پارچه در کشورهاي توليده کننده سه دلاراست.
مصرف به جاي توليد
در 10 سال گذشته بيش از 300 ميليون دلار صرف واردات پارچه چادر مشکي براي حفظ حجاب زنان ايران شده است.
با اين ميزان پول امکان راه اندازي 10 کارخانه براي توليد اين پارچه در کشور وجود دارد. آن هم با بالاترين کيفيت و مرغوبيت . ضمن اينکه امکان ايجاد چندين هزار فرصت شغلي به طور مستقيم و غير مستقيم وجود داشت. بسياري بر اين باورند که سود آوري بسيار بالايي که واردات پارچه چادر مشکي دارد، به قدري زياد است که ميتواند هر نوع وسوسهاي را که بخواهد آن بازار را با چالش روبرو کند ،به راحتي سرکوب کند. در تمام سالهاي گذشته سودآوري بالاي اين کالا خيليها را به سوي خود جلب کرده است . از کارخانه توليد لاستيک تا شرکت سرمايهگذاري و نهادهاي امنيتي و نظامي و تا اشخاص حقيقي و حقوقي ، همه وارد اين تجارت پر سود شدهاند.
سالانه بيش از 200 مورد اقدام براي واردات اين کالا در کمرگات ايران به ثبت رسيده است . در سال 77 حدود 15 ميليون و 700 هزار دلار ، در سال 75 بيش از 54 ميليون دلار و در سال 83 بيش از 40 ميليون دلار براي واردات پارچه چادر مشکي هزينه شده است .
جالب اينکه عمده اين واردات از طريق دبي و ديگر شيخ نشينان خليج فارس انجام ميشود. تنها در سال گذشته امارات حدود هشت ميليارد دلار کالا به ايران صادر کرده است . کالاهايي که خودش در توليد آنها کمترين دخالتي را دارد. آنها ترحيح ميدهند نقش انبار کالا را براي کشورهايي چون ايران بازي کنند .چادر هم يکي از اين کالاهاست . بالاخره يکي بايد براي حجاب اين زنان فکري بکند . چه بهتر که اين کار را تاجراني انجام بدهند که دستي هم در حکومت دارند.
منبع: وبلاگ ما روزنامه نگاريم
اشتراک رایگان سالانه مجله کهن
جهت دریافت اشتراک رایگان سالانه مجله نساجی و فرش ماشینی کهن در فرم زیر ثبت نام کنید
