اشتغال ایجادی سال ۹۰ جمعا ۴۰۰هزار

با اینکه اشتغال ایجادی استان‌ها در سال ۹۰ به میزان ۴۰۰ هزار مورد بود، اما دولت با برآورد ورود ۱.۲میلیون نفر در هر سال به بازار کار، آمار فرصت‌های شغلی قطعی سال گذشته را ۱.۶میلیون اعلام کرد در صورتی که هیچ تضمینی از ورود این میزان افراد به بازار کار وجود ندارد.

به گزارش مهر، در هفته های گذشته از سوی مرکز آمار ایران کل عملکرد دولت از ایجاد اشتغال جدید در سال ۹۰ به میزان ۱ میلیون و ۴۰۰ هزار اعلام و عنوان شد این آمار قطعی و نهایی شده است.

قبل از آن نیز وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تعداد مشاغل ایجاد شده در سال ۹۰ را بر پایه اطلاعات و آمار ثبت شده در “سامانه رصد” به میزان ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت شغلی اعلام کرد.

محمدحسین فروزان مهر، معاون وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در اینباره در گفتگو با مهر، گفت: ممکن است به دلیل عدم دسترسی سامانه رصد به اطلاعات ریزش های افراد در بنگاه ها و واحدهای تولیدی، آمار نهایی به میزان ۲۰۰ هزار فرصت شغلی اختلاف داشته باشد.

این مقام مسئول در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با تاکید بر اینکه مقامات مرکز آمار ایران تلویحا آمار ارائه شده توسط وزارتخانه را نیز پذیرفته اند، گفت: این مباحث در شورای عالی اشتغال مطرح شده است.

وی همچنین عنوان کرد که طبق قانون مرجع رسمی اعلام آمار در کشور مرکز آمار ایران است و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نیز مانند سایر دستگاه ها به آمار و اطلاعات مرکز آمار استناد می کند و قاعدتا برنامه ریزی های دولت نیز بر این مبنا صورت می گیرد.

۴۰۰ هزار شغل یا ۱.۶میلیون؟

به صورت کلی بررسی روش محاسبه نتایج ایجاد فرصت های شغلی و روشی که در این زمینه به کار گرفته می شود نشان می دهد که میزان اشتغال ایجادی استان ها در سال گذشته به میزان ۴۰۰ هزار فرصت شغلی بوده است و نه ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار.

در واقع به دلیل ورود سالیانه ۱ تا ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر به بازار کار، دولت به این نتیجه رسیده است که علاوه بر آمار اشتغال ایجادی استانها به میزان ۴۰۰ هزار فرصت شغلی، مجموعا با میزان متقاضیان ورود به بازار کار ۱ میلیون و ۴۰۰ تا ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت شغلی ایجاد شده است.

به عبارتی آمارهای ارائه شده از سوی دولت که عموما محل چالش و انتقادات کارشناسان و فعالان بازار کار است به این معنا نیست که ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار فرصت شغلی ایجاد شده، بلکه تلفیقی از اشتغال ایجادی استان ها و برآورد ورود بیکاران به بازار کار است.

فرمول محاسبه ایجاد اشتغال جدید

البته هنوز ابزارهای آماری و اطلاعاتی بازار کار کشور در وضعیتی نیستند که بتوانند دقیقا مسیر طی شده توسط یک بیکار در طول سال تا زمان پیدا کردن شغل را رصد کند و به نظر می رسد دولت نیز در ارائه آمارهای سالیانه خود بیشتر بر اساس برآوردها و نتایج کلی عمل می کند.

شاید بتوان ایجاد ۴۰۰ هزار فرصت شغلی سال ۹۰ را به جای ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار بهتر پذیرفت چرا که در صورت تحقق ایجاد اشتغال میلیونی در سال گذشته و متعاقب ان در سال ۸۹ هم اکنون باید تعداد بیکاران کشور به کمتر از ۱ میلیون نفر رسیده باشند، در حالی که آخرین آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران تایید کننده این موضوع نیست و تعداد بیکاران حدود ۳ میلیون نفر برآورد شده است.

بنابراین، فرمولی که دولت برای ارائه آمار جدید از فرصت های شغلی ارائه می کند (برآورد تعداد بیکاران جدید هر سال + اشتغال ایجادی در استان ها) نمی تواند گویای آمار واقعی باشد. این مسئله در سالهای اخیر باعث شده تا میزان اشتغال ایجاد شده در سال های گذشته و اعداد مورد ادعای دولت مورد پذیرش جامعه و مجلس قرار نگیرد.