اخبار فرش ماشینی » استقبال از فرش ماشینی ایران در افغانستان

فرانس پرس طی گزارشی نوشت سالیان متمادی، فرشهای دست باف افغانی اسمائیل تیمور زاده، زینت بخش خانه های مردم بود، اما رقابت با فرش های ماشینی ایرانی، موجب کاهش حجم فروش این فرش ها شده است.

تیمورزاده ۴۵ ساله که بیش از ۲۰ سال است یک مغازه فرش فروشی در یکی از شلوغ ترین نقاط بازار کابل دارد، می گوید: «میزان فروش فرش های من پایین آمده، دیگر کسی فرش دست باف نمی خرد.»

وی با بیان اینکه فرش های ماشینی اصالت، دوام و زیبایی فرش های دست باف را ندارند، گفت: « فرش های ماشینی ایرانی با بهایی کمتر به افغانستان وارد می شوند.» تیمورزاده افزود، به دلیل ارزان بودن مردم این فرش ها را می خرند. فروش فرش های من طی یک سال گذشته ۷۰ درصد کاهش یافته است.

فرش، مشهورترین محصول صادراتی افغانستان است که عمدتا توسط زنان در شمال این کشور بافته می شود. تیمور زاده با نشان دادن تعدادی از بهترین کارهای خود از اندخوی در شمال استان فاریاب می گوید، قیمت این فرش ها به ۶۰ هزار افغانی، معادل یک هزار و ۳۰۰ دلار می رسد، اما در حال حاضر کسی آنها را نمی خرد.

او از دولت می خواهد که واردات فرش های ماشینی از ایران را متوقف نماید، یا حداقل تعرفه های گمرکی سنگینی بر واردات این گونه فرش ها اعمال کند. تیمور زاده در ادامه می افزاید: «اخیرا، تاجران فرش افغانی نشستی را با حامد کرزای، رئیس جمهور افغانستان داشتند که وی در این دیدار اظهار داشت، اگر ما واردات فرش آنها را متوقف کنیم، آنها صادرات تمام کالاهای خود به افغانستان را متوقف خواهند کرد.»

«اگر ما نمی توانیم واردات فرش های ماشینی ایرانی را متوقف کنیم، باید تعرفه گمرکی این محصول را از ۱۰ دلار در هر متر به ۱۰۰ دلار برسانیم، آنوقت دیگر این فرش ها نمی توانند به تعداد زیاد به افغانستان وارد شوند و به تدریج واردات فرش ماشینی ایرانی کاهش خواهد یافت.»

تیمور زاده همچنین از دولت می خواهد که از صادرات فرش افغانی به نقاط مختلف جهان حمایت کند. در حال حاضر، مشکلات حمل و نقل باعث شده که اکثر فرش ها برای شستشو و برش ابتدا به پاکستان ارسال شوند و اغلب با عنوان فرش تولید پاکستان به کشورهای دیگر ارسال شوند.

بر اساس آمارهای سازمان توسعه صادرات افغانستان، پیش از این شش میلیون نفر، یعنی حدود یک پنجم مردم افغانستان به طور مستقیم و غیر مستقیم به تولید فرش اشتغال داشتند، اما در حال حاضر این عدد به شدت کاهش یافته است. محمد ظریف یادگاری، جانشین اتحادیه صادر کنندگان فرش افغانی گفت: «هیچ دسترسی مستقیمی به بازارهای خارجی وجود ندارد. اگر ما فرش ها را صادر کنیم، آنها از طریق واسطه گران فرش ها را از طریق پاکستان به بازارهای جهانی صادر می کنند.»

بر اساس اعلام اتاق بازرگانی و صنایع افغانستان، حجم صادرات فرش افغانی از ۲۶۲ میلیون دلار در سال ۲۰۰۷ به ۱۴۹ میلیون دلار در سال ۲۰۰۸ کاهش یافته است.

در سال ۲۰۱۰، نزدیک به ۴۰۰ هزار متر مربع فرش به ارزش ۴۸ میلیون دلار به فروش رفته بود، اما این رقم سال گذشته با کاهش مواجه شد.

محمد موزامیل یوسف زای، دلال فرش در کابل گفت: «از زمانی که من فرش های ماشینی ایرانی را می خرم، کسب و کارم پیشرفت خوبی داشته است.» وی افزود: «زیرا این فرش ها ارزان هستند و به قیمت معقولی هر کسی از عهده خرید آنها می آید.»

دولت افغانستان می گوید اقداماتی را برای کمک به تولید کنندگان فرش در دستور کار دارد. متصل کمکی، معاون وزیر بازرگانی و صنایع افغانستان گفت: «دولت طرح ایجاد پارک های صنعتی برای تجار فرش را برای شستشو و برش فرش افغانی آغاز کرده است.» وی با توصیف فرش به عنوان صنعت ملی افغانستان، گفت، این پارک ها ابتدا در ۴ استان بلخ، فاریاب، هرات و جاوزجان ساخته می شوند.