مصاحبه با آقای محسن شیرازی – مدیر بازرگانی شیرازی( فرش الیت) و عضو هیئت مدیره اتحادیه فرش ماشینی تهران

تجارفرش  به دنبال

ظرفیت های خالی صنعت فرش ماشینی

صنعت فرش ماشینی حلقه های متعدد و به هم متصلی دارد که حلقه های تولید، توزیع، فروش و واردات از جمله اصلی ترین آنهاست و افرادی که در همه این بخش ها سررشته داشته باشند و از نزدیک آنرا لمس کرده باشند قطعاً اندک، ولی صاحب تجربه های گران بهایی هستند که بدون شک می تواند راه گشای صنعت فرش ماشینی کشور باشد و کاش از این گونه کارشناسان در تصمیم گیری ها و سیاست گذاری ها و تدوین استراتژی صنایع مختلف مخصوصاً فرش ماشینی استفاده شود.

آقای شیرازی با سال ها تجربه در تولید فرش ماشینی، فروش و واردات آن امروز میهمان مجله کهن هستند تا در این صفحات هر چند مختصر اما تجربیات خود را به ما منتقل کنند.ایشان علاوه بر واردات فرش از ترکیه، بلژیک و هند و دایر کردن فروشگاههای زنجیره ای با برند الیت در سطح شهر تهران در فاصله سال های ۱۳۶۸ تا ۱۳۸۵ به تولید فرش ماشینی نیز مشغول بوده اند.

آقای شیرازی هدف شما از ایجاد برند الیت (elit) چه بوده است؟

چند سالی بود که قصد داشتیم یک شبکه فروش فروشگاهی برای عرضه انواع فرش ایجاد کنیم که این کار را در واقع با ثبت برند الیت آغاز کردیم. در حال حاضر ۵ شعبه در سطح شهر تهران افتتاح کرده ایم که انواع فرش های ماشینی در آنها عرضه می شود و نیز درصدد ایجاد فروشگاه اینترنتی در جهت سهولت خرید مشتریان هستیم و باید یادآوری کنم ثبت برند الیت در راستای حمایت از مصرف کننده و جلوگیری از سوء استفاده برخی فرصت طلبان فروش جنس نامرغوب که برندهای جعلی عرضه می نمایند می باشد.

در نظر داریم در بحث برند با همکاری سازمان حمایت از حقوق مصرف کنندگان و تولیدکنندگان برنامه ای در جهت تولید فرش های با کیفیت و توزیع آن که می بایست تمامی آنها طبق مشخصات فنی و با برند مشخص توزیع گردد انجام دهیم.

علاوه بر فرش های وارداتی، طرح های مورد نظر خود را نیز از طریق سفارش به شرکت های داخلی، تامین می کنیم و در حال حاضر در حال بررسی ورود مجدد به بخش تولید فرش ماشینی با استفاده از آخرین تکنولوژی های روز دنیا هستیم.

در واقع از سال ۱۳۶۵ وارد صنعت فرش شدیم و در سال ۱۳۶۸ شرکتی به نام فرش الوند را ثبت کردیم که تقریباً در آن زمان دومین یا سومین کارخانه فرش بافی تک ماشینی در ایران بودیم. کار را با یک ماشین کپی وندویل ایرانی که کار ساخت آن را گروه ماشین سازی میلاد انجام داده بود شروع کردیم و تا جایی پیش رفتیم که تعداد ماشین  آلات کارخانه ما به ۸ ماشین بافندگی وندویل ارتقاء پیدا کرد.شاید جالب باشد که بگویم در آن زمان من و آقای محزون که ایشان فرد بسیار خوش فکر و فنی و تخصص بالایی در زمینه ماشین آلات داشتند توانستیم با مدیریت فنی ایشان و ابتدایی ترین امکانات و تجهیزات یک دستگاه بافندگی ۵۰۰ شانه با کیفیت بالا بسازیم و تا آخرین روزهای تولید از آن به صورت سه شیفت تولید بگیریم.

تا سال ۱۳۸۰ که کارخانه تک ماشینی بسیار زیاد شد و تولید در تهران برای ما اقتصادی نبود به همین دلیل کارخانه را به کاشان منتقل کردیم. در سال ۱۳۸۵ به دلیل قدیمی بودن تکنولوژی ماشین آلات بهتر دیدیم تولید کارخانه را متوقف کنیم. پس از آن وارد تجارت فرش های ماشینی شدیم که در ایران تولید نمی شد و با تولیدکنندگان ترکیه و بلژیک تجارت خوبی را پایه ریزی کردیم. اما همانطور که عرض کردم در تلاش هستیم با تکیه بر تجربه های گذشته مجدداً وارد عرصه تولید فرش ماشینی با پیشرفته ترین ماشین آلات روز شده و از پتانسیل های بالای ایران در تولید فرش ماشینی بهره مند شویم.

آیا شما هم رکود بازار در چند ماهه ابتدای امسال در مقایسه با سال های قبل را تایید می کنید؟ علت این رکود چه بوده است؟

تحریم ها تاثیرات بدی بر روی بدنه اقتصادی کشور گذاشته، صنعت فرش ماشینی نیز از این امر مستثنی نیست و هزینه های تولید به همراه  افزایش نرخ دلار و قیمت تمام شده با توجه به حذف یارانه ها افزایش یافته است. همچنین پایین بودن درآمد مردم و افزایش هزینه های زندگی، آنها را در درجه اول به فکر تامین معیشت خود انداخته است.

از طرفی وقتی اعتبارات بانکی از سیستم تولید خارج شود ظرفیت مالی تولیدکنندگان کم می شود. به نظر می رسد در کشور برخلاف اظهارات انجام شده، نقدینگی کم است و یا حداقل نقدینگی برای تولید به شدت کاهش یافته بنابراین کارخانجات نیاز به نقدینگی برای ادامه حیات دارند در نتیجه مغازه داران و فروشندگان فرش که اغلب به صورت سنتی و با سرمایه های کم کار می کنند نمی توانند در خرید و فروش فرش و توزیع آن فعالیت خوبی داشته باشند. به همین نسبت توزیع نیز همزمان با تقاضا به دلیل مشکلات فوق کم می شود.

آیا فروشندگان و تولیدکنندگان فرش ماشینی با یکدیگر تعامل خوبی دارند؟ آیا توزیع کنندگان فرش و واردکنندگان، بیشتر به کار با شرکت های خارجی فکر نمی کنند؟ چرا که عده ای عقیده دارند سود واردات بسیار بالاست و فرش های وارداتی با چند برابر قیمت به فروش می رسد.

قطعا بازار بر اساس عرضه و تقاضا حرکت می کند و اگر تعامل بین تولید کننده و فروشنده نباشد حرکت به سوی جلو متوقف می شود. خوشبختانه در سال های اخیر تعامل خوب بین تولید کننده و فروشندگان، باعث رشد این صنعت گردیده است.

در ضمن اجناس وارداتی چون با ارز آزاد وارد می شوند قیمت تمام شده بالایی دارند. بنابراین نمی توانند مصرف زیادی هم داشته باشند. به طور مثال یک تاجر نهایتاً با ۱۵ تا ۱۸ درصد سود، جنس را به دست مغازه دار می رساند و اگر متوسط سود آنرا ۱۵ درصد در نظر بگیریم با توجه به ضایعات و ته انباری که برای واردکننده دارد و مشکلات واردات و نرخ ارز، امروز چندان کار اقتصادی نیست و تنها به شرطی برای تاجر سود آور است که به عنوان یک کار ادامه دار باشد که آن هم به دلیل نبود ثبات اقتصادی، قوانین و بخش نامه های متعدد و متغیر هیچوقت کار مطمئنی نبوده است لذا واردات به صورت مقطعی صورت می گیرد.

فرش های وارداتی بیشتر برای به اصطلاح جور کردن جنس مغازه و فروشگاه است و استقبال از آن در سال های اخیر هم به دلیل تغییر سلایق مردم است به ویژه نسل جوان که نیاز به رنگ ها و طرح های جدید و زنده تر دارند. از زمانی که چندین شرکت داخلی اقدام به تولید برخی اجناس ترکیه با کیفیت بسیار عالی کرده اند میزان واردات کاهش بیشتری پیدا کرده به همین دلیل خود ما هم اشتیاقی به واردات همه نوع فرشی نداریم و بیشتر علاقه مندیم از امکانات داخلی استفاده کنیم و به سمت صادرات برویم.

آیا تعرفه ها در گمرکات کشور واقعی است؟

بله. هر جنسی بخواهد وارد ایران شود تعرفه خاص خود را دارد و امکان کمی وجود دارد یک فرش با تعرفه ای کمتر از ارزش آن وارد شود و با توجه به اینکه واردکنندگان باید قبل از وارد کردن استاندارد آنرا بگیرند و از طرف دیگر کارشناسان گمرک هم در حال حاضر به خوبی انواع فرش ها و قیمت های آنرا تشخیص می دهند، کسی نمی تواند به راحتی از زیر تعرفه ها فرار کند. به نظر من سیاست های دولت در آینده در مورد واردات فرش ماشینی بسیار مهم است چرا که اگر واردات بیش از حد محدود شود بیم واردات فرش ماشینی از طرق غیرقانونی می رود اما تا به حال این مشکلات خیلی جدی نبوده است.

با توجه به مراودات زیادی که با ترکیه دارید چگونه می توانید صنعت فرش ماشینی ترکیه را با ایران مقایسه کنید؟

فرش ماشینی در ترکیه صنعتی جا افتاده و مانند سایر بخش ها برای دولت ترکیه بسیار حائز اهمیت است. واحدهای فرش ماشینی که ما با آنها سر و کار داشته ایم در این ۱۰ ساله به طرز فوق العاده ای پیشرفت کرده اند. یکی از تفاوت های بارز ما با آنها در بحث طراحی است.

در ترکیه واحدهایی با ۲ یا ۳ ماشین بافندگی، بخش طراحی با ۵ یا ۶ طراح دارند که به طور دائم در حال طراحی، ایجاد نقشه ها و رنگ بندی های متفاوت و سلیقه یابی بازارهای داخلی و خارجی هستند.

وقتی یک تاجر به یک شرکت فرش ترک مراجعه می کند طرح مورد نظر او را به سرعت طراحی می کنند و در طی چند ساعت فرش بافته شده را آماده میکنند و چند بار همین کار را ادامه داده و نظرات خریدار را اعمال می کنند تا نهایتاً در عرض چند روز طرح مورد نظر تاجر به تولید انبوه می رسد. آنها برای صادرات ارزش بسیاری قائل هستند. به قدری مشتری برای آنان مهم است که حاضرند تمام هزینه های سفر و اقامت مشتری خود را نیز تقبل کنند. هر چند این هزینه مبلغ قابل توجهی نیست اما نشان دهنده توجه آنها به صادرات است.

جوایز صادراتی آنها واقعی است و در بخش تولید الیاف و نخ فرش از ما قوی تر هستند. شما در ترکیه کمتر جنس چینی می بینید و سیاست آنها بر این است که با تعصب بر روی جنس ترک هر آنچه را می توانند خودشان تولید کنند.

تولیدکنندگان ترکیه به شدت از طرح های فرش اصیل ایرانی الهام گرفتند و بعضی از طرح ها را با قیمت خوبی از طراحان ایرانی می خرند و متاسفانه طراحان ما مجبورند به دلیل عدم استقبال شرکت های فرش ماشینی ایرانی، هنر خود و کشورشان را به ترکیه بفروشند. اگر کاتالوگ های شرکت های مطرح بلژیکی و ترک را ورق بزنید ۹۰ درصد طرح ها، طرح های اصیل ایران است و حتی نام های آنها نیز همان نام های ایرانی حفظ شده اند. بلژیکی ها و ترکها با طرح های ایران در بازارهای جهانی جولان می دهند.

مسئله بنیادین در این کشورها این است که آنها نیاز مبرم به صادرات و توسعه دارند و این یک اصل برای آنها است. نه تنها در فرش ماشینی بلکه در بخش منسوجات خانگی، پوشاک، مبلمان و سایر صنایع، صادرات برای آنها بسیار مهم است. وقتی به اهمیت نقش صادرات برای پیشرفت کشورشان پی بردند، پس از آن به فکر ایجاد روابط پایدار اقتصادی و سیاسی با ملل جهان افتادند و همین امر پیشرفت اقتصادی آنان را تضمین کرده است.

متاسفانه امروز تولیدکننده ایرانی باید با سرمایه خودش کار کند بنابراین نمی تواند گردش مالی بالایی داشته باشد اما تولیدکنندگان ترکیه با پول  و امکانات دولتی و اعتبار بانک های داخلی و خارجی، بر اساس سیاست های دولت و حمایت مالی آنها، توانسته اند گردش مالی بسیار بالایی را در چرخه اقتصادی خود ایجاد کنند و فاصله زمانی برگشت سرمایه آنها به شدت کوتاه شده در حالی که این زمان در کشور ما حداقل ۸ تا ۹ ماه است.

یکی از دلایل دیگری که موجب حفظ بازارهای صادراتی ترکها شده تعهد به ارائه جنس خوب و مطابق با درخواست و سفارش مشتری است و کمتر پیش می آید بین اولین تخته فرش و آخرین تخته فرش صادراتی آنها تفاوتی باشد و در صورت بروز مشکل نیز به بهترین شکل  و منطقی آن را حل و فصل می کنند. مشتری برای آنها بسیار حائز اهمیت است چون بقای خود را در حفظ مشتری می دانند. فقط تولید خوب می تواند بازار را حفظ کند. ما تجربه بدی در آسیای میانه داشتیم که باعث شد این بازار را به کلی از دست بدهیم. ما باید حداقل در این مورد از ترکها درس بگیریم و تجارت دائم با مشتریان صادراتی خود را فدای سودهای آنی نکنیم و به مشتری آن چیزی را بدهیم که سفارش داده است و از تقلب و کم فروشی پرهیز کنیم در این صورت می توانیم بازارهای حداقلی خود را حفظ کنیم و به توسعه آن امیدوار باشیم.

آیا تولیدات کنونی صنعت فرش ماشینی ما بازار صادراتی دارد؟

بسیار اندک و ضعیف اما نکته اصلی این است که تولیدات ما همیشه مطابق با نیاز بازار است. به نظر من باید کمی از انحصار اکرلیک و فرش های با تراکم بالا خارج شویم و به همه نوع نیاز و سلیقه پاسخ بدهیم و در امر صادرات باید نیاز مشتری خارجی را از نظر مواد اولیه، طرح و رنگ در نظر بگیریم. مثال واضح آن فرش های فانتزی است که جدیدا در ایران تولید می شود و استقبال قابل توجهی نیز از آن شده است.

در ترکیه توان بافت فرش از کیفیت های پایین تا کیفیت های بسیار بالاتر از فرش های ایرانی هم وجود دارد. قطعاً تمرکز بر روی اکرلیک و تراکم های بالا به دلیل آن چیزی است که بازار داخلی ایران از صنعت می خواهد. در ترکیه مصرف اکرلیک از ۲۰ درصد تجاوز نمی کند. این نشان دهنده این است که بازارهای ترکیه که همان بازارهای جهانی است، این جنس را طلب می کند چون آنها برای خودشان فرش نمی بافند. بنابراین مشکل ما در اینجاست که بازار خارجی نداریم.

اگر ما هم بازارهای خارجی پیدا کنیم می توانیم هر آنچه بخواهند را با توجه به توان بالای خود تهیه کرده و در اختیار آنها قرار دهیم.

لطفاً در رابطه با اتحادیه فروشندگان فرش ماشینی و موکت تهران و اهداف و برنامه های آن بیشتر توضیح دهید.

قطعاً تمام تلاش ما در اتحادیه ایجاد تحولی اساسی است. در دوره های قبل هم در جهت این امر تلاش های بسیار زیادی شده است و جای تشکر و قدردانی از هیات مدیره قبلی را دارد. یکی از برنامه های ما در اتحادیه این است که از طریق رایزنی با ارگان های دولتی بتوانیم مسئولین ذیربط را متوجه اهمیت صنعت فرش ماشینی کنیم که می تواند برای کشور درآمد بسیار زیادی مانند کشور ترکیه داشته و اشتغالزا باشد  و ابعاد مختلف این صنعت را بیشتر برای آنها موشکافی کنیم. خوشبختانه در اتحادیه یک تیم قوی اجرایی و با تجربه خوب وجود دارد. به ویژه رئیس اتحادیه آقای کمالیان که بسیار خوش فکر و با انگیزه هستند و دیگر اعضای هیات مدیره نیز از تجربه و پتانسیل بسیار بالایی برخوردار می باشند. خوشبختانه  در اتحادیه هیچ یک از افراد به دنبال منافع مالی و شهرت نیستند و تمام هدف ما خدمت واقعی به این صنف است. امیدوارم در آینده از طریق مجله شما گزارشات کاملی از اهم فعالیت ها را منتشر کنیم.

ما اعتقاد داریم مشکلات به وجود آمده قابل حل است و تحریم ها زودگذر خواهد بود. با همه ضعف هایی که داریم اما می توان به آینده بسیار امیدوار بود و در آینده نزدیک اعضای صنف شاهد تحولات مفید در جهت منافع صنف و مردم از طریق عملکرد اتحادیه خواهند بود.

نظر شما درباره نمایشگاه فرش ماشینی و کفپوش تهران و کارکردهای آن چیست؟

این نمایشگاه یکی از بهترین کارهایی بود که می توانست در صنعت فرش ماشینی انجام شود. در این نمایشگاه فقط فروش مهم نیست بلکه بحث رقابت تولیدکنندگان و ارائه نوآوری ها و خلاقیت مطرح است. این باعث تکاپو و حرکت خواهد شد. باید به بازدیدکنندگان خارجی نمایشگاه توجه بیشتری شود تا تعداد آنها افزایش یابد و نیز این موقعیت در جهت صادرات غیر نفتی که منافع تمام ایرانیان در آن است استفاده شود و دست مسئولین برگزار کننده را باز بگذارندتا آنها هم بتوانند خدمات بهتر و مفید تری جهت برگزاری این نمایشگاه ارائه دهند. لازم می دانم توضیح دهم وقتی در قازیان تپ ترکیه نمایشگاه فرش ماشینی برگزار می شود شما از یک ماه قبل به سختی می توانید یک هتل خالی پیدا کنید و این نشان دهنده اهمیت و استقبال باززدید کنندگان از این نمایشگاه می باشد و به قدری این نمایشگاه تخصصی مورد توجه مسئولین کشور ترکیه قرار گرفته که دو سال است نمایشگاه تخصصی فرش را از استانبول به یک شهر کوچک منتقل نموده اند. مسئولین نمایشگاه تهران باید ساعت بازدید از نمایشگاه را از ساعت ۱۰ صبح تا ۴ عصر به ۶ یا ۷ بعد الظهر تغییر دهند که هم بازدید کنندگان که از شهر های مختلف می آیند و هم غرفه داران که هزینه های سنگینی را متقبل می شوند بیشترین استفاده را از زمان نمایشگاه ببرند.

ما باید به این تفکر برسیم که اگر صادرات نداشته باشیم به زودی این صنعت از بین خواهد رفت. این نمایشگاه یکی از نیازهای اساسی صنعت فرش ماشینی ایران است. تعامل و ارتباط در تجارت بسیار مهم است شاید اگر ۱۰ سال پیش فرش های ترکیه و بلژیک وارد ایران نمی شد امروز ما اینقدر در فرش ماشینی پیشرفت نمی کردیم.

اقتصاد و صنعتی پویاست که در کنار تولید با کیفیت و واردات مناسب صادرات با کیفیت بالایی هم داشته باشد.

در سال های اخیر همگام با رشد صنعت فرش ماشینی و رشد تولید فرش ماشینی، فروشگاههای فرش در سطح کشور نیز افزایش یافته اند. به نظر می رسد افرادی که وارد این حرفه می شوند اغلب دارای تخصص و یا پشتوانه مالی خوبی نیستند. نظر شما در این باره چیست؟

ورود به عرصه فروش فرش ماشینی مانند بسیاری از مشاغل نیازمند ۲ عامل تخصص و سرمایه است. یک سری از دوستان که وارد این حوزه می شوند سرمایه دارند و می توانند به مروز زمان مشکل ضعف اطلاعات را حل کنند اما افرادی که بدون سرمایه وارد این صنف می شوند و تخصصی  هم ندارند، هم خودشان زمین می خورند و هم باعث ایجاد مشکلاتی برای واحدهای تولیدی می شوند. تصمیم ما در اتحادیه بر این است که به افرادی جواز بدهیم که شرایط مناسب برای تاسیس یک فروشگاه فرش را دارا باشند.

در پایان لازم میدانم به بحث مالیات نیز اشاره ای داشته باشم. به نظر من در حال حاضر ضرایب مالیاتی که وجود دارد با یکدیگر همخوانی ندارد و وزارت اقتصاد و دارایی حتماً باید با اتحادیه تعامل سازنده تر و همکاری مستقیمی داشته باشد تا ضرایب مالیاتی به درستی محاسبه شود تا فروشنده فرش بتواند مالیات واقعی و به حق را بپردازد.

در حال حاضر این مالیات ها پایه و اساسی ندارند و محاسبه آن طبق فرمول مشخصی نیست. مثلاً از یک مغازه ۵۰۰ هزار تومان مالیات می گیرند و از دیگری ۴۰ میلیون تومان. متاسفانه اگر عده ای از دادن مالیات فرار می کنند به این خاطر است که اعتقاد دارند مالیاتشان به حق نیست. متاسفانه سود خرده فروشی را ۸ درصد اعلام کرده اند در حالی که هزینه های نمایشگاه، حقوق متصدیان، هزینه های تبلیغات و سرمایه گذاری بسیار بالاست. در تولید هر محصولی برای محاسبه قیمت تمام شده، استهلاک ماشین آلات، استهلاک ساختمان ها و… محاسبه می شود. شما در نظر بگیرید اگر فروشگاهی ماهانه ۵ میلیون تومان برای اجاره خود در نظر بگیرد که اگر کار هم نکند می تواند اجاره را دریافت نماید. حال اگر ۱۰۰ میلیون سرمایه داشته باشد با سود ۲۰ درصد بانکی (بدون مالیات) و حقوق خود شخص که از ساعت ۹ صبح تا ۱۰ شب یکسره می بایست سرکار خود حاضر باشد و برای خودش نیز حقوقی در نظر بگیریم با احتساب هزینه آب، برق و تلفن و میانگین ۲ پرسنل و تورم سالیانه چه مبلغی را باید محاسبه کنیم که با ۸ درصد سود خرده فروشی این معادله درست باشد.

اما متاسفانه در وادی کسب هیچ کدام از اینها منظور نمی شود. به نظر من فروش هم به مانند تولید هزینه دارد.  بیاییم در گرفتن مالیات با همفکری با اصناف و اتحادیه ها به صورتی محاسبه کنیم که هم سرمایه گذاری و هم مصرف کننه راضی شوند و سرمایه از مسیر خود خارج نشود و به دنبال سودهای بدون مالیات نرود و دولت برای اینکه بتواند مخارج جاری کشور را که بخشی از آن از طریق مالیات تامین می شود با حمایت از صنعتگران و صادرات غیر نفتی با ورود عرض به کشور جبران نماید  در غیر این صورت اگر تولید کنندگان ،تجار و کسبه به جای تجارت، تولید و ایجاد اشتغال وارد سرمایه گذاری در بخش سکه ارز و مسکن شوند که مالیاتی ندارد، این به دلیل راهبری غیر مستقیم مسئولین و گرفتن انگیزه از تولید کننده و توزیع کننده است. دولت و وزارت خانه های ذیربط می توانند با تعامل با اتحادیه ها مشکلات را از پیش پای خود بردارند.

نظر شما در رابطه با حضور شرکت های تولید کننده فرش ماشینی ایرانی در نمایشگاه های بین المللی
چیست ؟

خوشبختانه در سالهای اخیر تعداد محدودی از تولیدکنندگان فرش ماشینی ایران در نمایشگاه دموتکس آلمان که بزرگترین نمایشگاه صنعت فرش ماشینی و کفپوش جهان است شرکت کرده و محصولات آنها مورد استقبال بسیار خوبی قرار گرفته است. چرا که تولید کننده ایرانی بر طرح، رنگ و هنر فرش مسلط است و فرش و طراحی جزئی از هویت ایرانیان می باشد.

در نمایشگاه دموتکس ۲۰۱۱ هانوفر آلمان شاهد بودم که شرکت وندویل، سازنده ماشین آلات بافندگی فرش ماشینی فرش تولیدی شرکت فرش مشهد اردهال ایران را از غرفه آن شرکت دریافت و به عنوان بهترین نمونه بافت، طرح و رنگ در غرفه وندویل با نام فرش تولیدی ایرانی در معرض نمایش گذاشت . این نشان دهنده پتانسیل قوی تولید کنندگان ما در زمینه تولید فرش های با کیفیت مطلوب است و اگر حمایت مادی و معنوی دولت و دیگر دستگاه های اجرایی کشور از تولید کنندگان باشد و به آنها فرصت و میدان دهند و در عمل از آنها حمایت کنند تولید کننده ایرانی می تواند با استعداد و پشتکار خود در همه زمینه ها جایگاه خود را در بازار های جهانی بدست آورد. انشاءا…

مجله نساجی کهن – شماره ۱۴ (مهر ۱۳۹۱)

فرم اشتراک

بازار آنلاین نساجی