پارچه های تاری پودی و اهمیت بازار خاورمیانه

هندوستان و بنگلادش يكي از بزرگترين توليد كنندگان پارچه در جهان هستند و همواره به دنبال بازارهاي جديدي براي افزايش صادرات خود هستند. اين دو كشور بخش زيادي از پارچه هاي حلقوي و تاري پودي را در جهان توليد و صادر مي كنند. طبق بررسي هاي انجام شده توسط انجمن نساجي بنگلادش در سالهاي گذشته همواره ميزان تقاضا براي پارچه هاي كشباف و حلقوي بالاتر از پارچه هاي بافته شده به روش تاري پودي بوده است اما در دو سال اخير تقاضا و توليد پارچه هاي تاري پودي نسبت به كشباف از رشد بيشتري برخوردار بوده است
. توليد كنندگان اين پارچه اعتقاد دارند نبايد تنها مصرف اين نوع پارچه ها را به لباس، انواع شلوار و كت و كاپشن محدود كرد و به همين جهت به دنبال بازارهاي جديدي هستند كه منطقه خاورميانه يكي از اهداف تجار و توليد كنندگان هندي و بنگلادشي است. آنها اعتقاد دارند نوع پوشش در خاورميانه متفاوت است و اين مي تواند يك بازار بزرگ براي آنها در رقابت با چين باشد.

همانطور كه در جداول نيز مشاهده مي كنيد ميزان صادرات پارچه هاي تاري پودي به بازار آمريكا در سال 2016 نسبت به سال قبل رشدي 3 تا 5 درصدي داشته است. همچنين در نمودار نشان داده شده است كه 50 درصد صادرات پارچه هاي بنگلادش به طور پارچه خام يا به عنوان پوشاك حاضر به اروپا به عنوان يكي از بازارهاي سنتي اين كشور صورت مي گيرد. همچنين آمريكا با 31 درصد در رده بعدي قرار مي گيرد. كشورهايي كه به عنوان بازارهاي غير سنتي از آنها در بنگلادش ياد مي شود 11 درصد صادرات را به خود اختصاص مي دهند كه شامل كشورهاي تركيه، هند، چين، ژاپن، استراليا، روسيه، كره جنوبي، مكزيك، افريقاي جنوبي، برزيل و شيلي مي شوند.
اما هنوز كشورهاي خاورميانه در ميان بازارهاي صادراتي بنگلادش دست نخورده باقي مانده است. ميزان نياز كشورهاي خاورميانه به پارچه هاي تاري و پودي حدود 5 ميليارد دلار آمريكا مي باشد كه بنگلادش سهمي از اين بازار بزرگ ندارد.
كارشناسان بنگلادشي علت اين عدم موفقيت را استفاده بيشتر كشورهاي خاورميانه به ويژه كشورهاي عربي به استفاده از لباس هاي سنتي و محلي مي دانند. در كشورهاي عربي به دليل شرايط ويژه آب و هوايي كمتر از لباس هاي استاندارد مثل شلوار و پيراهن و تي شرت استفاده مي شود و اغلب لباس هاي بلند و عربي مورد استفاده قرار مي گيرد و پوشش زنان نيز سنتي تر است. تقريبا 80 درصد مردم حاشيه نشينان خليج فارس به دلايل سنتي، قوميتي و آب و هوايي تمايل به استفاده از لباس هاي سنتي و باز عربي دارند كه بسيار راحت و خنك هستند.
اما نكته جالب در مورد جدول بالا كشورهاي ايران و تركيه هستند نوع پوشش در آنها مدرن تر از ساير كشورهاي عربي و حاشيه نشين خليج فارس است و واردات پارچه هاي تاري پودي در اين دو كشور اغلب به مصارف توليد لباس هاي استاندارد مانند شلوار و پيراهن مي شود. طبق جدول بالا امارات متحده عربي و عربستان صعودي بيشترين تقاضا براي اين نوع پارچه هاي تاري پودي را در منطقه خاور ميانه دارند.
لباس هاي عربي در كشورهاي مختلف به اسم هاي گوناگوني نام گذاري شده اند. واژه هاي thawb or thobe به عنوان واژه استاندارد به كار مي رود اما مثلا در ليبي به آن “دشداشه“ در امارات متحده عربي به آن “كاندورا“ و در بعضي كشورها به آن “جبه“ اطلاق مي كنند.
اين لباس ها كه معمولا تا زير زانو و آستين بلند هستند و به عنوان لباس رسمي نيز در كشورهاي عربي مورد استفاده است. اين لباس ها در كشورهاي مختلف كمي از نظر برش و كوتاهي و بلندي استين ها تفاوت دارند. مثلا در مراكش آستين لباس ها كوتاه تر و آزاد تر هستند.
امروزه خانه هاي مد و فشن و شركت هاي طراحي در كشورهاي عربي سعي در هر چه زيبا تر كردن و مدرن كردن اين لباس سنتي عربي دارند. اين لباس ها در قيمت هاي مختلف ارائه مي شوند و معمولا لباس هاي خوش دوخت مدرن از پارچه هاي 100 درصد پنبه بسيار مرغوب استفاده مي كنند كه قيمت انها تا چند هزار دلار قابل ارتقاست. در مدل هاي ارزان تر از پارچه هاي مخلو ط الياف مصنوعي نيز سود مي برند. از نظر تكنيكي و دوخت و برش لباس هاي عربي ساده بسيار پروسه كوتاهي دارند و نسبت به يك لباس معمولي كه تا 16 قطعه مختلف بايد بر روي هم چرخكاري و متصل شوند راحت تر دوخته مي شوند.

اشتراک رایگان سالانه مجله کهن
جهت دریافت اشتراک رایگان سالانه مجله نساجی و فرش ماشینی کهن در فرم زیر ثبت نام کنید



