تاريخچه ي توليد الياف کربن‎

سابقه ي استفاده از الياف کربن به‏‎ ‎اينکه اولين بار توماس اديسون اين الياف را در لامپ هاي روشنايي مورد استفاده قرار‎ ‎داد بر مي گردد. در آن زمان اين الياف را از کربونيزه کردن نوعي ني به نام‎ Bamboo ‎و‎ ‎رايون توليد مي کردند .
اديسون در سال1888 اين حالت را به عنوان کربن اديسون به‏‎ ‎ثبت رسانيد و از آن به عنوان تار درون لامپ برق استفاده کرد . بهترين نوع الياف‎ ‎کربني از چوب بامبوي کربني توليد شده ، و لامپ هاي ساخته شده از آن ، طول عمري‎ ‎چندين صد ساعته داشت . ( امروزه عمر تقريبي لامپ ها در حدود 1000 ساعت مي باشد‏‎ ) . ‎سه سال بعد ، يعني در سال 1883 ، ‏Swan ‎براي نخستين بار فيلامنت مصنوعي و سبک کربن‎ ‎را با عبور دادن محلول نيترات سـلولز که از روزنه هاي ريزي بيـرون مي آمد ( رشته‎ ‎ساز امروزي ) در استيـک اسـيد و در حمام انعـقاد محتوي الکل بدست آورد [ 42‏‎ ] . ‎تاريخ الياف مصنوعي با آزمايشات‎ Swan ‎آغاز مي شود . دو مرد ، اديسون و سوان ،‏‎ ‎توانستند لامپي بسازند که عملاً از الکتريسيته نور توليد شود . اين هر دوي آنان‎ ‎زماني توانستند به اين مهم دست يابند که به مهمترين ماده ي آن روز يعني تار کربني‎ ‎دسترسي پيدا کرده بودند. بدان علت که کاربرد الياف کربن در لامپ هاي الکتريکي به‎ ‎سبب مزيت فيلامنت هاي تنگستن شناخته نشد ، قريب به 80 سال از توليد اين الياف‏‎ ‎مصنوعي – الياف کربن – گذشت تاکاربرد صنعتي بيابد. در واقع ، استفاده از کربن تا‎ ‎سال 1907 ، زماني که تارهاي تنگستن عرضه شد ، ادامه يافت و وقتي کارايي اين تار در‏‎ ‎تبديل الکتريسيته به نور به ا ثبات رسيد ، به تدريج جاي تار کربني را گرفت و تا به‎ ‎امروز نيز همچنان ادامه يافت . بدون توجه به رشته هاي طلا و نقره ، تارهاي کربن‎ ‎نخستين تارهاي ساخت دست بشر بوده که کاربردي واقعي پيدا نموده و امروزه ، يعني يک‎ ‎صد سال بعد نيز با تعديلاتي چند به عنوان جديدترين انواع ليفهاي مصنوعي در اختيار‎ ‎انسان قرار گرفته و همچنان دررابطه بابهبود وضعيت آن ، به پيش مي رود‎ .‎