کاهش ساعات نمایشگاه فرش ماشینی تهران مصداق کم فروشی است
پانزدهمین نمایشگاه فرش ماشینی تهران هم با همه کم و کاستی ها و نقاط قوت و ضعفش به پایان رسید تا بار دیگر بحث ها در مورد آینده این نمایشگاه به اوج خود برسد. این نمایشگاه با حدود ۱۵۰ شرکت غرفه گذار داخلی به کار خود در سال ۱۴۰۲ پایان داد.
نمایشگاه های تجاری همواره یک فرصت عالی برای دید و بازدیدها و مراودات تجاری است که در هر صنعتی از اهمیت بالایی برخوردار است. اما نزدیک شدن هر چه بیشتر نمایشگاه های تجاری به استانداردهای روز دنیا باعث رشد و ترقی نمایشگاه می شود و باعث می شود نه تنها باعث رشد و‌ترقی شرکت ها بشود بلکه از یک نمایشگاه محلی به یک رویداد بین المللی بزرگ بدل شود که حتی موجب رشد و توسعه اقتصادی کشورها و توسعه گردشگری و… شود.
متاسفانه در ایران به دلایل مختلف نزدیک شدن به استانداردهای جهانی نه در دستور کار است و نه انگیزه ای برای آن وجود دارد. مهمترین دلیل انحصار مطلق در برگزاری نمایشگاه ها در ایران است به طوری که ساز و کاری وجود دارد که شرکت های خارجی و یا حتی شرکت های داخلی دارای توانایی نمی توانند برای برگزاری نمایشگاه های جدید اقدام کنند و یا حتی رقیبی برای نمایشگاه های موجود باشند چرا که برگزار کنندگان خود صاحب انجمنی هستند که در صدور مجوزها دخالت دارند و قطعا هیچ رقیبی به صدور مجوز ها برای شرکت های رقیب احتمالی ندارند.
این انحصار موجب می شود شرکت های غرفه گذار گزینه دیگری روی میز نداشته باشند و اگر در زمینه نساجی فعال هستند ملزم به حضور در ایرانتکس شوند و یا اگر در زمینه فرش ماشینی فعال هستند گزینه دیگری جز نمایشگاه بین المللی تهران نداشته باشند در اینصورت برگزار کننده هیچ انگیزه ای برای دادن خدمات بیشتر و بهتر ندارد چرا که قرار نیست کسی بهتر از او باشد. دقیقا مساله ای که در‌خودرو سازی دهه هاست گریبانگیر صنعت کشور است و اصلی ترین کسی که از این رانت و انحصار آسیب می بیند مصرف کننده است.
دوم بحث مهم تحریم هاست که برخی کارها را سخت می کند اما دامنه کاربرد آن آنقدر برای برگزار کنندگان خوب و دم دستی است که برگزار کننده می تواند حتی کثیف بودن دستشویی ها در زمان برگزاری نمایشگاه را هم به تحریم ها و نبود زیر ساخت ها ربط دهد و از زیر آن شانه خالی کند و کسی هم نمی تواند چیزی را مطالبه کند.
تغییر فصل از شهریور به آبان
تاریخ نمایشگاه فرش ماشینی تهران امسال بارها و بارها تغییر کرد و حتی چند بار تا مرز عدم برگزاری نیز پیش رفت. علاوه بر سردرگمی و مشکلات زیادی که برای غرفه گذاران و هماهنگی های لازم ایجاد شد مهمترین مساله عدم تطابق زمان نمایشگاه با فصل خرید و فروش و بازار فرش ماشینی است که شهریور بهترین فصل برای بازار خرده فروشی فرش ماشینی است بسیاری از شرکت ها به برتری شهریور تاکید داشتند.
کم فروشی در ساعات بازدید
اما مهمترین مساله در نمایشگاه امسال تغییر ساعت عجیب و غریب نمایشگاه بود که باعث مشکلات بسیاری شد. یکی از غرفه گذاران در این مورد به مجله نساجی کهن گفت:” تغییر ساعات نمایشگاه و کاهش زمان مفید نمایشگاه به ۵ ساعت یک کم فروشی است. ساعت استاندارد یک نمایشگاه از ۱۰ صبح تا ۶ بعد از ظهر است. یعنی عملا ۸ ساعت مفید که برگزار کننده برای این میزان ساعت بازدید باید مبلغی را از غرفه گذار اخذ کند. اما تغییر ساعت از ۸ صبح تا ۳ بعد از ظهر عملا ساعات مفید را به ۵ ساعت کاهش میدهد. همه میدانیم که هیچ صنعتگر و یا بازدید کننده ای ساعت ۸ صبح! به نمایشگاه نمی آیند و عملا همه با توجه به ترافیک صبحگاهی همان ساعت ۱۰ به نمایشگاه می رسند و این به نظر من بی احترامی است که شما به این شکل با غرفه گذار برخورد کنید.”
نکته جالب اعلام شلوغ تر‌بودن نمایشگاه بود که توسط برخی به آن اشاره می شد. اما آیا واقعا نمایشگاه امسال شلوغ تر از سال های پیش بود؟
یکی از غرفه گذاران در این مورد به خبرنگار مجله کهن گفت:” به نظر من تعداد بازدید کنندگان کمترشده و برگزار کنندگان هم معمولا هیچ عدد و رقم درستی از تعداد بازدیدکننده ارائه نمی دهند. شلوغ تر به نظر رسیدن نمایشگاه با کاهش شدید ساعات بازدید از نمایشگاه ارتباط مستقیم دارد. وقتی شما مثلا ۱۰۰۰ بازدید کننده که قرار بود در عرض ۸ ساعت از نمایشگاه بازدید کنند را در یک زمان فشرده و کم قرار دهید قطعا نمایشگاه پر‌جنب و جوش تر به نظر میرسد چون افراد می خواهند در زمان محدودی که دارند به همه بازدید ها برسند در‌حالی که تعداد بازدید کننده همان و یا حتی کمتر است و فقط باعث استرس و شلوغی کاذب برای غرفه گذاران می شود و باعث می شود بسیاری از ملاقات ها نا تمام بماند. متاسفانه نمایشگاه های نساجی ایران هر ساله ضعیف تر برگزار می شوند و نمایشگاه فرش ماشینی هم در طول ۱۵ سال گذشته یک خط سیر ثابت را داشته و تقریبا نمایشگاه امسال با نمایشگاه ۱۰ سال پیش تفاوت چشمگیری در هیچ کدام از بخش ها ندارد و تقریبا در‌حال درجا زدن است.“
هر چند در این بین نباید محدودیت های برگزار کنندگان نمایشگاه ها در مرکز بین المللی نمایشگاه های تهران را هم نادیده گرفت اما نباید تمام ضرر را نیز متوجه غرفه گذاران و بازدیدکنندگان کرد.
