حقایقی در مورد صنعت فرش ماشینی آمریکا

انواع فرش های ماشینی بیش از ۵۰ درصد سهم بازار کفپوش ها در آمریکا را به خود اختصاص داده اند

در ایالت جورجیا  آمریکا ۲۹۸۳۰ نفر در صنعت فرش و کفپوش فعال هستند و به طور میانگین ۳ میلیارد دلار دستمزد دریافت می کنند که بزرگترین بخش صنعتی در این ایالت از این لحاظ به شمار می رود.

در آمریکا ۲۰ واحد عظیم تولیدکننده فرش ماشینی و تافتینگ وجود دارد که ۹ واحد آن در ایالت جورجیا قرار دارند.

از لیست ۵۰ شرکت بزرگ تولید کننده انواع فرش و سایر کفپوش ها در آمریکا ۱۴  واحد تولیدی در ایالت جورجیا قرار دارد. ۸۵ درصد کل فرش های تولیدی در آمریکا در کارخانجاتی قرار دارند که در دالتون واقع شده است و سالانه حدود ۸ میلیارد دلار فعالیت اقتصادی دارند.

ایالت جورجیا بیش از ۴۵ درصد فرش های تافتینگ دنیا را تولید می کند.

داستان فرش ماشینی در آمریکا ‏

تا اواسط قرن نوزدهم میلادی تنها اشخاص بسیار ثروتمند در آمریکا توانایی خرید فرش برای محیط خانه های خود را داشتند . مردم عادی معمولا برای کف خانه هایشان از پارچه های بسیار نازک کار دست و یا   از به هم دوختن تکه های پارچه های کهنه استفاده می کردند و برخی نیز از پارچه های کلفت تر بادبان. در همین حال ثروتمندان فرش های دستباف ایرانی را که از انگلستان وارد امریکا میشد خریداری می کردند.

‏ اما با وقوع انقلاب صنعتی و ظهور ماشین آلات بافندگی با نیروی بخار توانایئ داشتن کفپوشی مناسب برای اقشار ضعیف و متوسط جامعه نیز فراهم شد و امروز توسعه صنعت فرش ماشینی و تافتینگ ،  فرش را به هر خانه ای برده و شاید امروز یافتن خانه ای بدون قطعه ای فرش غیرممکن باشد.
‏

کارخانجات قرن نوزدهم
در سال ۱۸۴۰ میلادی شخصی به نام ارستوس بیگلو ماشین بافندگی با نیروی بخار را ابداع کرد و بعد از آن بود که تولید صنعتی فرش ماشینی در آمریکا وارد مرحله جدیدی شد.  ماشین بیگلو ۳۰ سال بعد جای خود را به ماشین آلات آکسمینستر داد و به دنبال آن نیز آقای اسکینر تکنولوژی ایجاد طرح بر روی ماشین های ‏‎ Alexander Smith & Sons ‎‏  را ابداع کرد.

تکنولوژی بافت فرش به روش آکسمینستر تکنولوژی بود که تا بعد از جنگ جهانی دوم نیز بر بازار فرش ماشینی حکمفرمایی میکرد و در حال حاضر نیز یکی از روشهای محبوب بافت فرش به شمار می رود. تافتینگ اوایل دهه ۱۹۹۰ تجارت فرش و کفپوش در آمریکا یک تجارت منحصر و تک محصولی بر مبنای نوع خاصی از فرش ماشینی بود.

تا اواسط قرن بیستم که تکنولوژی های تافتینگ و برادلوم ظهوری موفق داشتند و کار به جایی رسید که فرش های تافتینگ جای خود را در صندلی های ماشین ،‌ پادری و حتی فرش های قطعه ای کوچک در آشپزخانه و حمام نیز باز کردند و تا به امروز که این تکنولوژی ، تولید فرش ماشینی را با سرعت بالا، حجم بالا و با خصوصیات تازه ای چون، قیمت ارزان، قابلیت شستشوی زیاد و تعویض کوتاه مدت را امکان پذیر ساخته است و حتی طبقه مرفه نیز در کنار فرش های گرانقیمت دستی ایرانی و البته در سالهای اخیر چینی و هندی ، به استفاده از فرش ماشینی تافتینگ و اکسمینستر روی آورده اند.