نمایشگاه گبه های شادی تاکی در گالری هفت ثمر
نمایشگاه گبـه های شادی تاکی با برداشتی آزاد از ترانه ها و موسیقی های قشقایی از ۱۷ تا ۲۲ خرداد سال جاری در گالری هفت ثمر به نمایش درخواهد آمد.
شادی تاکی متولد قمشه است. تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی در رشته فرش با گرایش طراحی گذرانده و یکسالی است که مقطع کارشناسی ارشد را در رشته گرافیک پشت سرگذارده است.
سابقه آشنایی او با دستبافته ها و علاقمندی اش به دستبافت های عشایر قشقایی باعث شد تا پایان نامه خود را با عنوان “نشانه شناسی عناصر زنانه در گبه های قشقایی” به هنر و زندگی زنان این ایل اختصاص دهد.
او طی قریب به سه سال طرح هایی را که خود به عنوان هنرمند زن ایرانی طراحی کرده را به میان زنان قشقایی برده و تلاش داشته که آنها را در مشارکت و تعاملی هنری در مسیر ایجاد تابلوهایی از جنس بافته های داری با خود همراه کند.
حاصل این تلاش معنادار گروه گبه هایی است که مجموعه کوچک او را تشکیل می دهد. تاکی خود مصمم است تا این اقدام را که به گفته او موجب بازگشت دوباره زنان قشقایی به بافت قالی و گبه است ادامه دهد.
تاکی در این نمایشگاه ۱۰ تا ۱۲ گبه از مجموعه پانزده تایی گبه هایش را که همگی در اندازه های یک متر در یک متر (یک متر مربع) هستند به نمایش گذارده است.
او معتقد است که گبه برای زن قشقایی به مثابه یک رسانه است. رسانه ای زنانه که خصائص و ویژگی های او را در خود و با خود منتقل می کند. با توجه به تاکید او بر ترانه ها، موسیقی و حرکات نمایشی و نمادین عشایر قشقایی زندگی، نشاط و حرکت در کنار زایندگی و بالندگی، مفاهیمی هستند که قطعا در مواجهه با این کارها با آنها تماس و رابطه برقرار خواهیم کرد.
تاکی خود در این باره در بروشور نمایشگاهش می گوید:
« همگام با مطالعاتی که در زمینه ی نشانه شناختی گبه های عشایر قشقایی داشته ام، قصد آن بود تا به آفرینش مجموعه ای از آثار تجسمی در رابطه با فرهنگ و حول محور موسیقی و ادبیات شفاهی مردمان این قوم پرداخته شود. بنابراین همزمان با مطالعه ی سبک ویژه ی زندگی عشایرشان، آرشیوی از اشعارِ مکتوب ونمونه های دیداری و شنیداری از رقص ها و موسیقی های فولکولور آن ها تهیه گردید و در جهت ایده پردازی، بارها و بارها خوانده، دیده و شنیده شد؛ تا سرانجام مضامینی چون «رقص» های ویژه ی زنان قشقایی و نوعی قالب شعری رایج در میان اقوام ترک زبان، به نام «آساناک» مبنایی شدند برای شکل گیری فرم ها و انتخاب رنگ ها در آفرینش نقش هایی برخاسته از چگونگی سِیر ادراکات، احساسات و همزادپنداری هایم در برخورد با زنان رقصنده و آساناک های ملموس و عاشقانه.
با آفرینشاین نقش ها،آنچه پیوسته در ذهن قلیان می کرد بهره مندی مستقیم از خودِ هنرهای تجسمی عشایر برای شکل گیری ایده ها بود؛ از آنجایی که به طور معمول هنرهای تجسمی این مردمان در قالب دست-بافته ها ارائه می شوند،از میان این آثار، تمرکز بر روی دست بافته-ی «گبه» با توجه به ویژگی های ساختاری و آزادی در پردازش محتوا، معطوف گردید. اما برخلاف اقتباس هایی که تاکنون تنها از چگونگی چکیده نگاری نقوش گبه در بازنمایی طبیعت و یا بهره مندی معنایی از فرم های فرهنگی موجود در آن ها صورت گرفته، این بار «بافتِ» گبه و به بیانی جنسیت این دست بافته است که می خواهد به عنوان بستری برای نمایش رنگ ها و فرم هایی که قصد پیوند با فرهنگ عشایری را دارند، به کمک آفریننده ی نقش ها آید. بدین منظور استفاده از دست بافته ی گبه که خود به عنوان متنی فرهنگی از جامعه ی عشایری و رسانه ای دیداری در دست زنان این قوم است می-توانست از سویی تکنیک اجرایی نقش ها را پوشش دهد و از سوی دیگر در مقام رسانه ای با ویژگی های ساختاری، محتوایی و پیشینه ی کاربردی اش، در انتقال حس و پیامِ ایده های مورد نظر موثر گردد؛ چنان که دیدن و لمس کردن گبه مخاطب را به جهان بینی و فرهنگِ عشایری پیوند زند تا بروز ایده ها از دریچه ی این رسانه بتواند فرم ها و رنگ ها را از آنِ خود کند و با این کار انتقال پیام را آسان تر نماید، همان گونه که به گفته ی مک لوهان، رسانه خود پیام است! »
اینک پس از گذشت سه سال از روند شکل گیری، گبه های شادی تاکی در گالری هفت ثمر گردهم آمده اند و از ۱۷ تا ۲۲ خرداد ماه ۱۳۹۲، همۀ هنرمندان و هنردوستان را به دیدار فرا می خوانند.
نشانی گالری هفت ثمر: تهران، خیابان مطهری (تخت طاووس)، خیابان کوه نور، کوچۀ پنجم، شمارۀ ۸، تلفن: ۸۸۷۳۱۴۰۳
گشایش: جمعه، ۱۷ خرداد ماه ساعت ۱۶ تا ۲۰
