طبق نظر کارشناسان به دلایل متعدد بهتر است ظرفیت بافت فرش های اکریلیک در ایران محدود شود.
فرش اکریلیک نسبت به سایر الیاف مصنوعی بسیار گران است و مصرف کننده به دلیل پرداخت هزینه بالا به راحتی و در کوتاه مدت نمی توان آنرا تعویض یا نو کند.
فرش اکریلیک قابل بازیافت نیست در حالی که فرش هایی با سایر الیاف مصنوعی به ویژه نایلون نزدیک به صد درصد قابل بازیافت هستند.
اکرلیک اثرات مخرب زیست محیطی بیشتری نسبت به سایر الیاف مصنوعی دارد.
دودزایی بسیار شدید اکریلیک در هنگام آتش سوزی بسیار خطرناک است و برای محیط های تجاری و اداری کاربرد چندانی ندارد و برخی کشورها ممنوعیت های وارداتی برای آن در نظر گرفته اند.
فرش اکرلیک سهم کوچک تری در بازار جهانی دارد و به دلایل ذکر شده چندان ترجیح داده نمی شود.
ایران در تولید اکریلیک مزیت رقابتی ندارد و عمده الیاف وارداتی است.
پشم ، نایلون و پلی استر جایگزین خوبی برای اکریلیک است.
