توهم قدرت نمایی صنعت فرش ماشینی با تحریم‌ نمایشگاه ها!!

صنعت فرش ماشینی ایران مهمترین و قدرتمندترین بخش صنعت نساجی ایران است که بدون هیچ وابستگی و‌‌ حمایت دولتی توانسته با تلاش و پشتکار صاحبان و فعالان این صنعت به موفقیتهای شایانی دست پیدا کند و علاوه بر برطرف کردن نیاز داخلی نیم نگاهی به صادرات داشته باشد و با وجود تمام مشکلات و تحریم ها به نوبه خود دستی بر آتش داشته باشد و سالانه بالغ بر سیصد میلیون دلار ارز وارد کشور نماید.

این صنعت برای رشد و بدست اوردن بازارهای صادراتی نیاز به یک نگرش تازه در بحث بازاریابی و حضور در نمایشگاه ها دارد که در سالهای اخیر این امر به خوبی با حضور شرکت های ایرانی در رویدادهای خارجی متعدد ظهور پیدا کرده است.

اما به نظر میرسد بنا بر قاعده ایرانی بودن مان کمی در مورد وضعیت صنعت فرش ماشینی کشور توهم خود بزرگ بینی هم توسط افراد غیر کارشناس  تزریق شده است. همان توهمی که اعتقاد دارد دبی یا ترکیه فقط با پول ایرانی ها پیشرفت کرده و یا اینکه نصف ناسا و مایکروسافت ایرانی هستند و امثالهم …

همان توهم ظاهرا ملی گرایانه که نه فقط در ایران بلکه در همه کشورهای جامانده از قافله پیشرفت وجود دارد.

در روزهای اخیر بحث نمایشگاه فرش و کفپوش استانبول داغ است و در مورد جانمایی ها و نحوه اختصاص سالن ها و غرفه ها اظهار نظرهای زیادی می شود تا جایی که جریاناتی با هیاهوی رسانه ای باز هم اشتباه خود در دموتکس هانوفر برای تحریم نمایشگاه را تکرار کرده و شرکت ها را دعوت به تحریم نمایشگاه استانبول می کنند. مشخص نیست این افراد با به سینه کوبیدن سنگ حمایت از صنعت فرش ماشینی چه اهداف و‌ منافعی را دنبال می کنند؟

مگر امکان دارد در یک نمایشگاه همه غرفه گذاران از جانمایی سالن و غرفه ها رضایت کامل داشته باشند؟ بهتر است این افراد از نمایشگاه های بیشتری بازدید کنند و بیشتر تحقیق کنند. در بزرگترین نمایشگاه های دنیا به طور کاملا طبیعی سالن ها و محل های مرغوب تر، معمولی و کم ترافیک وجود دارد که قرار گرفتن در هرکدام از این دسته ها فاکتورهای خاصی از جمله زمان ثبت نام و رزرو، زمان پرداخت وجه، اعتبار و وجهه شرکت ها برای نمایشگاه، میزبان یا میهمان بودن و … دارد و قرار نیست همه شرکت ها در بهترین نقطه جانمایی شوند.

در نمایشگاه های بسیار بزرگی مانند هایم تکستایل، دموتکس هانوفر، ایتما و … نیز این یک مساله عادی است و قرار نیست هر کسی از جای خود راضی نیست دم از تحریم و انصراف بزند.

بد نیست یاداور شویم شرکت های ایرانی حتی در نمایشگاه فرش ماشینی تهران هرساله بر سر سالن ها و جا نمایی ها درگیری و دلخوری دارند و حتی شرکت های بزرگ از حضور در آن انصراف می دهند تا جایی که همان افرادی که نمایشگاه های خارجی را تحریم می کنند قوانینی مانند امتیاز دهی و میزان صادرات و … برای اختصاص محل های خوب به شرکت های بزرگ را ابداع کرده اند و هنوز هم دلخوری ها و درگیری ها هر ساله شدت می یابد و به قوت خود باقی است.

انتقادات اهالی صنعت فرش ماشینی ایران به همین نمایشگاه فرش ماشینی تهران تا حدی بود که با حمایت شرکت های بزرگ تولید کننده و شرکت های ناراضی نمایشگاه شهر آفتاب شکل گرفت. حالا وقتی هنوز خودمان از پس برگزاری یک نمایشگاه داخلی با حدود صد شرکت ایرانی و به اصطلاح خودی و کسب رضایت همگان بر نمی آییم چطور نمایشگاه فرش ماشینی در ترکیه به عنوان قطب اصلی تولید و صادرات فرش ماشینی جهان و شرکت نمایشگاهی تویاپ به عنوان قدرتمندترین و بزرگترین مجری نمایشگاهی ترکیه با صدها نمایشگاه موفق را نقد می کنیم و حتی واژه های خیانت، بدعهدی و … را به کار می بریم؟!

این امر که‌ ما باید همه تلاش خود را با ارتباطات منطقی و محترمانه با مسؤلین تصمیم‌گیری نمایشگاه برای اختصاص بالاترین متراژ و بهترین جانمایی برای شرکت‌های ایرانی بکار گیریم امری قطعی و ضروری است ‌ولی کاملا با شیوه‌های تخریبی و‌دشمنانه که اتفاقا مقابله و عناد طرف مقابل را در بر خواهد داشت متفاوت است.

نمایشگاهها مانند هر پدیده‌‌ای تحت تاثیر عوامل مختلف دچار نوسان هستند و دوران رونق و رکود دارند. نمایشگاه دوموتکس هانوور در این مورد نمونه بارزی است. کاهش تولید اروپا، مسایل ‌تحولات بازدارنده سیاسی، مشکل روادید، کاهش چشمگیر مخاطبان، تنش با شرکت های ترکیه ای از رونق و‌ جذابییت‌ این نمایشگاه کاست و غرفه داران را وادار کرد که به جایگزین های دیگری بیندیشند. شرکت نمایشگاه های هانوفر نیز با تجربه و تخصصی که سالهاست در بخش برگزاری نمایشگاه دموتکس دارد قطعا در حال چاره جویی و بهبود شرایط و بازگرداندن برند دموتکس به دوران طلایی خود خواهد بود. باید از حود بپرسیم آیا قدرت صنعت فرش ماشینی با پروژه تحریم‌ نمایشگاه و شایعه پردازی بیشتر می‌شود؟ متاسفانه بسیاری از این اظهار نظرها توسط افراد و شرکت هایی مطرح میشود که کمترین تجربه ای در بازارهای جهانی ندارند و صرفا دنباله رو هستند و به چنین شایعاتی دامن می زنند.

در برگزاری نمایشگاه استانبول دخالت و اعمال نفوذ اتحادیه تولید کنندگان فرش قاضی آنتپ بسیار قابل پیش بینی و طبیعی است ‌(که حتی نسبت به شرکت‌های سایر نقاط ترکیه هم اعمال شده است ) و‌ همان واکنشی است که اگر در هر کشور صاحب صنعتی برگزار شود اتفاق خواهد افتاد. در نمایشگاه ایتما میلان به وضوح قدرت نمایی انجمن ماشین سازان نساجی ایتالیا در بهتر دیده شدن شرکت های ایتالیایی مشهود بود که بسیار طبیعی بود و هیچ کشوری حرفی از انصراف و‌ تحریم نزد و با درک متقابل و‌ تعامل همه چیز به بهترین شکل به اتمام رسید.

فقط کافی است تصور کنیم نمایشگاهی با این وسعت قرار بود توسط اتحادیه های فرش ماشینی ایران و یا انجمن ها و‌ سازمان های مرتبط در تهران برگزار میشد و انوقت باید میدیدیم که جانمایی ها به وضوح و با اختلاف به نفع غرفه گذاران ایرانی بود.

متاسفانه به نظر میرسد برخورد قهری و پلیسی دیگر‌ فقط برای دولت ها در ایران نیست بلکه به رده های پایین تر و صنعت ما نیز رسوخ کرده است.

باید عقلای صنعت فرش ماشینی که دستی بر آتش دارند کوششی کنند تا عقلانیت و خرد در صنعت فرش ماشینی جایگزین جریان سازی ها و باندبازی هایی شود که فقط منافع عده ای خاص را تامین می کند و در راه صادرات صنعت فرش ماشینی سنگ اندازی می کنند.

کارشناسان حرفه ای صنعت فرش ماشینی اعتقاد دارند هر نمایشگاهی می تواند برای صنعت فرش ماشینی ایران مفید باشد و اصولا نمایشگاه بد وجود ندارد و وابستگی به هر نمایشگاهی دست و بال ما را می بندد. صنعت فرش ماشینی ما باید آپشن های مختلفی مانند دموتکس هانوفر، نمایشگاه فرش استانبول و … را روی میز داشته باشد و با همه آنها مذاکره و همکاری نزدیک و به دور از حب و بغض داشته باشد.

قطعا نه آلمانی ها و نه ترکیه ای ها و نه هیچ کشور دیگری فرش قرمز برای ایرانی ها و‌ تولید کنندگان ایرانی پهن نکرده اند و در وهله اول منافع و حمایت از شرکت ها و تولیدگنندگان خود را در دستور کار دارند و بعد سایر کشورها. از قدیم هم گفته اند “چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است” .

نمایشگاه استانبول می تواند طیف وسیعی از خریداران منطقه خاور میانه و آفریقا را به خود جذب کند و شرکت های ایرانی به طور قطع می توانند از این دریای پر مشتری شرکت های ترکیه ای ماهی بگیرند و‌ این یک فرصت استثنایی است دقیقا همان علتی که حضور ایرانیان در نمایشگاه دموتکس قاضی آنتپ را به شکل تصاعدی افزایش داد‌ تا جایی که شرکت نمایشگاه های هانوفر مجبور شد تمام شرکت های ایرانی را در چادرهایی با امکانات بسیار کمتر از سالن های اصلی میزبانی کند اما همچنان همه از میزان بازدیدکننده و کیفیت بالای آنها رضایت داشتند.

نمایشگاه دموتکس آلمان هم از این جهت که بزرگترین پلتفورم صنعت کفپوش و فرش جهان است برای صنعت فرش ماشینی ایران از اهمیت بالایی برخوردار است و در آن می توان طیف وسیعی از خریداران و تجار اروپایی و آمریکایی را ملاقات کرد و برای شرکت های ایرانی که بازار اروپا و آمریکا را هدف قرار دادند حضور در دموتکس هانوفر یک باید است.

اصولا علت اصلی ایجاد نمایشگاه استانبول نیز ایجاد یک آلترناتیو برای شرکت های ترکیه ای بود و مشکلات ناشی از ویزا که در چند سال گذشته گریبان گیر شرکت ها شد اتحادیه ها و شرکت نمایشگاهی تویاپ‌را برای استارت پروژه نمایشگاه استانبول ترغیب کرد.

واقعا جای تاسف است که تخریب کنندگان در نمایشگاه دموتکس آنتالیا اعلام میکردند شلوغی نمایشگاه قاضی انتپ فقط به دلیل آشنایان و‌ فامیل های شرکت های ترکیه ای بود و بازدیدکننده حرفه ای کم بود. مثل این است که بگوییم شلوغی نمایشگاه ایتما به خاطر دید و بازدید خانواده ها و بستگان شرکت های ایتالیایی در میلان بوده !!! وگرنه بازدید کننده ای نداشته؟!

این بیانات و عدله سست تخریب کنندگان برای تضعیف هر نمایشگاهی بسیار خنده آور است.

جالب تر اینجاست که کاسبان تحریم نمایشگاهی در صنعت فرش ماشینی ایران با کوچکترین وعده و چراغ سبزی از یک برگزار کننده به سمت او غش می کنند و نمایشگاه رقیب را تخریب می کنند و وا حیرتا از شرکت هایی که از این جریانات و تصمیمات احساسی پیروی کرده و جو را بیشتر تخریب می کنند.

این دوستان باید بدانند که ایرانی‌ها هیچ قصدی برای تحریم‌دوموتکس هانوور نداشتند ، بلکه به دلیل عدم صدور روادید برای نزدیک به ۸۰ درصد نمایندگان شرکت‌ها و عدم‌امکان اداره غرفه های خود، انصراف دادند. به تعبیر دیگر میهمان از پشت در قفل شده خانه میزبان بازگشت!

ای کاش تحریم کنندگان و کسانی که سنگ حمایت را به سینه میزنند تلاش میکردند و می توانستند مدیران شهری را در جهت ارتقای سایت های نمایشگاهی تهران، اصفهان و کاشان متقاعد کنند تا امروز زیر ساخت های نمایشگاهی در حد دموتکس را در ایران داشتیم. ای کاش به جای تحریم می توانستیم برگزار کنندگان نمایشگاه فرش ماشینی تهران را مجبور کنیم نمایشگاه را پر از خریداران خارجی کنند تا نیازی به رفتن به هانوفر یا استانبول و … نباشد و با کمترین هزینه در خانه از بهترین خریداران جهان میزبانی میکردیم. و هزاران ای کاش دیگر …

فراموش نکنیم افرادی که امروز می خواهند نمایشگاه استانبول را تحریم کنند در تحریم نمایشگاه دموتکس هانوفر هم میانه دار بودند و احتمالا هر نمایشگاهی در هر جای دنیا برگزار شود هم تحریم می کنند و اینگونه حس خود بزرگ بینی توهم ما از همه بهتریم و دنیا بدون ما وجود خارجی ندارد را باد می کنند.

از یاد نبریم حضور در نمایشگاه های تجاری یک تصمیم کاملا شخصی و متعلق به شرکت هاست و هیچ نهاد، شخص یا فردی نمی تواند و نباید در آن دخالت کند. هر شرکتی با توجه به استراتژی های بازاریابی و توسعه خود و بازارهای هدف خود می تواند نمایشگاهی را انتخاب و یا رد کند و قرار نیست در همه نمایشگاه ها اتوبوسی شرکت کنیم.

به نظر میرسد شرکت هایی که در بخش صادرات فرش ماشینی فعال هستند با دیدن اتفاقات گذشته و تحریم نافرجام دموتکس هانوفر و شناخت خود از بازار ها آنقدر آگاه هستند که نمایشگاه استانبول را هم‌ مانند هر نمایشگاه دیگری بدون تاثیر پذیرفتن از جریانات مخالف و یا موافق و فقط با تصمیم و آنالیز خود انتخاب یا رد کنند.

این نکته را هم فراموش نکنیم که نوع فرش های ماشینی تولیدی در ترکیه دقیقا همان چیزی است که ایران در آن قوی است یعنی فرش های تکه ای فیس تو فیس و این یعنی مشتریان شرکت های ترک دقیقا در پروفایل شرکت های ایرانی هستند. موردی که در نمایشگاه هایی مانند چین وجود ندارد و خریداران در آن نمایشگاه غالبا به دنبال فرش های تافتینگ و آکسمینستر با قیمت بسیار ارزان برای کانترکت مارکت ها هستند.

آقای مهدی جهانی نماینده شرکت نمایشگاه های تویاپ در ایران در گفتگو با خبرنگار مجله نساجی کهن در مورد جو ایجاد شده اظهار داشت : “متاسفانه در ایران بازار شایعات همیشه داغ است و این نه در صنعت فرش ماشینی بلکه در تمام مسایل اقتصادی و اجتماعی محسوس است. در مورد نمایشگاه فرش ماشینی و کفپوش استانبول هم گمانه زنی های غیر واقعی زیادی وجود دارد اما بهتر است در مورد واقعیت ها صحبت کنیم و به اعداد و ارقام اعتماد کنیم. تا کنون با وجود اینکه اولین‌ دوره برگزاری نمایشگاه است بالغ بر ۱۲ هزار متر مربع تقاضای غرفه خارجی داشتیم و تمام شرکت های خارجی در یک سالن تجمیع شده اند اما تمام سالن ها دسترسی راحتی به یکدیگر دارند. قطعا حضور در نمایشگاه استانبول به شدت به سود شرکت های ایرانی است چراکه می توانند در زمین بزرگترین صادرکننده فرش ماشینی دنیا بازی کنند. متاسفانه برخی افراد بدون آگاهی و با ایجاد جو‌ رسانه ای در صدد تخریب و تحریم نمایشگاه هستند که مسلما دود آن به چشم صنعت فرش ماشینی ایران خواهد رفت. ما سعی داریم با توجه به حضور بسیار زیاد شرکت های ترکیه ای و کمبود فضا در سایت نمایشگاهی استانبول با کم کردن فضاهای درخواستی به تمام شرکت های متقاضی خارجی فضا بدهیم و حضور آنها را تسهیل کنیم. جالب اینکه بهترین مکانها و گل سرسبد سالن خارجی ها را هم به شرکت های ایرانی اختصاص دادیم. ارتباط همه سالن ها با هم به بهترین شکل حرکت بازدیدکنندگان به سمت همه غرفه ها را امکان پذیر می کند. متاسفانه در تاریخ مورد نظر سالن های نمایشگاه تویاپ که فضای بیشتری دارد برای نمایشگاه مهم دیگری رزرو شده و مجبور شدیم امسال نمایشگاه را سالن های مرکز تجاری استانبول برگزار کنیم.“

وی با توجه به حرف و حدیث های ایجاد شده ادامه داد: ”متاسفانه در شرایطی که هنوز هیچ نقشه ای از سالن ها و جا نمایی ها منتشر نشده و حتی جانمایی خود شرکت های ترکیه ای نیز با قرعه کشی انجام شده است برخی افراد و جریانات اظهار نظرهای خلاف واقع را منتشر می کنند. اختصاص سالنهای اختصاصی به شرکت های ترکیه ای یک سیاست کلی در شرکت نمایشگاه های تویاپ است و در نمایشگاه هایی که سالن ها به گروه های کالایی مجزا تقسیم نمی شوند شرکت های ترک در سالن های مجزا جانمایی می شوند و این چیز جدیدی نیست و در تمام صنایع و بخش ها سالهاست انجام می شود و تا به حال هیچ کشور یا بخشی از این امر متضرر نشده و هر سال نمایشگاه های ما در استانبول پرشور تر و با حضور بیشتر خارجی ها برگزار می شود و نمایشگاه نخ استانبول هم یکی از آخرین نمونه های آن بود.”