ظرفیت یک میلیارد دلاری صنعت نساجی برای جذب سرمایه‌گذاری
در حال حاضر حدود ۴۰۰ میلیون دلار سرمایه‌گذاری در صنعت نساجی انجام شده و با اصلاح قوانین، حمایت از تولید و ایجاد امنیت برای سرمایه‌گذاران، دستیابی به رقم یک میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در این حوزه دور از انتظار نیست.
سرمایه‌گذاری در بخش تولید، به‌ویژه در صنایع مولد مانند نساجی، یکی از ارکان کلیدی رشد اقتصادی و بهبود شاخص‌های تولیدی کشور محسوب می‌شود. با این حال، تحقق این هدف نیازمند فراهم شدن بسترهای مناسب و اصلاح فضای کسب‌وکار به نفع تولید داخلی است.
صنعت نساجی ایران از بازار مصرفی حدود ۱۵ میلیارد دلاری برخوردار است که شامل بخش‌هایی مانند پوشاک، کالای خواب، منسوجات خانگی، پرده و ملحفه می‌شود. این بازار گسترده ظرفیت بالایی برای توسعه تولید داخل دارد، اما بخشی از آن در اختیار کالاهای قاچاق است که چالشی جدی برای تولیدکنندگان به شمار می‌آید.
یکی از مشکلات عمده، عرضه کالاهای داخلی با برچسب خارجی است. برای مقابله با این مسئله، باید فرهنگ‌سازی لازم در جهت حمایت از کالای ایرانی صورت گیرد. بسیاری از تولیدات داخلی از نظر کیفیت و تنوع، توان رقابت با نمونه‌های خارجی را دارند.
از سوی دیگر، اختلاف نرخ ارز بازار آزاد و نرخ سامانه‌ای، یکی از دلایل اصلی واردات غیرکارشناسی به کشور است. این اختلاف باعث شده برخی واردکنندگان به دنبال بهره‌مندی از یارانه ارزی باشند. در سال‌های اخیر، واردات پارچه از حدود ۳۰۰ میلیون دلار در سال ۱۳۹۰ به حدود یک میلیارد دلار در سال ۱۴۰۳ افزایش یافته، در حالی که رشد اقتصادی یا جمعیتی کشور چنین افزایش وارداتی را توجیه نمی‌کند.
برای اصلاح این روند، بازنگری در تعرفه‌های گمرکی و واقعی‌سازی نرخ ارز محاسباتی در گمرک ضروری است. همچنین باید سیاست‌های وارداتی کشور اصلاح و مشوق‌های سرمایه‌گذاری در تولید داخلی بازتعریف شوند.
مناطق آزاد، پیله‌وری و ته‌لنجی نیز به مبادی ورود بی‌رویه پوشاک و منسوجات تبدیل شده‌اند. اصلاح قوانین این مناطق با مشارکت بخش خصوصی می‌تواند گامی مؤثر در حمایت از تولید داخل باشد.
در نهایت، افزایش سرمایه‌گذاری در صنعت نساجی مستلزم تدوین سیاست‌های کلان، مانع‌زدایی از تولید، و محدود کردن واردات کالاهای مشابه خارجی است؛ اقدامی که هم اشتغال‌زایی را تقویت می‌کند و هم به رشد پایدار اقتصادی کمک خواهد کرد.
