جوراب 1700 ساله و اسراری درباره مد در مصر باستان

این جوراب که طرحی راه راه دارد در حدود قرن سوم یا چهارم دور انداخته شده است و به نظر برای پای یک نوزاد بافته و استفاده شده است.

این جوراب که از محل دفن زباله طی سال‌های 1913-1914 حفاری شهر آنتینوپولیس مصر به رهبری پاپیروولوژیست انگلیسی جان دی موننس جانسون به نمایندگی از صندوق اکتشاف مصر خارج شد، به مجموعه‌های موزه بریتانیا در لندن رسید.

در حالی که تحقیقات قبلی قدمت آن را مشخص کرده بود، چیز زیادی در مورد جوراب یا جفت آن، که احتمالاً در اثر زمان گم شده بود  در دست نبود.

اکنون، تحقیقات جدید اسرار جوراب را آشکار می کند. همانطور که کارولین دیویس برای گاردین گزارش می دهد، گروهی از دانشمندان موزه با امید به درک بهتر شیوه های ساخت و تجارت لباس مصر باستان تصمیم گرفتند رنگ های موجود در جوراب را به همراه چندین منسوجات دیگر که مربوط به حدود 250 تا 800 پس از میلاد هستند تجزیه و تحلیل کنند. 

آنها از تصویربرداری چند طیفی استفاده کردند، که فقط به اسکن سطح جوراب برای آزمایش رنگدانه ها نیاز دارد. حتی اگر رنگ‌های خاصی به حدی تنزل پیدا کرده باشند که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نباشند، تصویربرداری چند طیفی می‌تواند آثار رنگی کوچک را در طول موج‌های مختلف نور تشخیص دهد. می توانید این سیستم را به عنوان دوربینی برای جوهر نامرئی در نظر بگیرید.

تجزیه و تحلیل ها نشان داده که این جوراب حاوی  نخ پشمی در هفت رنگ است که با الگوی دقیق و راه راه بافته شده اند. به گفته جوآن دایر، نویسنده اصلی این مطالعه، تنها سه رنگ طبیعی و گیاهی – ریشه های روناس برای رنگ قرمز، برگ های نیل بری برای رنگ آبی و گل های گل وحشی خودرو برای زنگ زرد – برای ایجاد ترکیب های رنگی مختلف روی جوراب استفاده شد.

در مجله PLOS ONE. در مقاله ای، او و همکارانش توضیح می‌دهند که تکنیک تصویربرداری همچنین نشان داد که چگونه رنگ‌ها برای ایجاد رنگ‌های سبز، بنفش و نارنجی ترکیب می‌شوند: در برخی موارد، الیاف با رنگ‌های مختلف با هم چرخیده می‌شوند. در برخی دیگر، نخ های منفرد از حمام های رنگی متعدد عبور کردنده اند.

چنین پیچیدگی بسیار چشمگیر است، با توجه به اینکه جوراب باستانی هم «ریز» و هم «شکننده» است. با توجه به اندازه و جهت آن، محققان بر این باورند که ممکن است روی پای چپ کودک استفاده شده باشد.

این جوراب بینشی فراتر از آنچه در میان مدهای جوانان تقریباً 1700 سال پیش وجود داشت، ارائه می دهد. تجزیه و تحلیل ساخت آن بینش زیادی در مورد دوره زمانی که در آن پاهای کوچک را گرم کرده است به دست می دهد. دوره ای که اواخر دوران باستان مصر را تشکیل می داد، سرشار از تاریخ است: در این زمان، مصر تحول عظیمی را تجربه کرد که با فتح منطقه توسط مسلمانان در سال 641 پس از میلاد به پایان رسید.

دایر به دیویس می‌گوید: «این رویدادها بر اقتصاد، تجارت، دسترسی به مواد تأثیر می‌گذارد، که همگی در آرایش فنی لباس‌های مردم و نحوه ساخت این اشیاء منعکس می‌شود.»

اعتقاد بر این است که جوراب‌ها از عصر حجر تکیه‌گاه اصلی انسان‌ها بوده‌اند – اگرچه اولین نسخه‌های آن، که فقط پوست حیوانات یا پوست‌هایی بودند که قرار بود دور پا پیچیده می شدند،  شباهت زیادی به جوراب های امروزی نداشتند.

مصریان باستان از تکنیک حلقه زدن تک سوزنی که اغلب به آن “nålbindning” گفته می شود برای ایجاد جوراب خود استفاده می کردند. قابل توجه است که این رویکرد می تواند برای جدا کردن انگشت شست پا و چهار انگشت دیگر در جوراب مورد استفاده قرار گیرد .